Aleksandr Stiepiń
Arturs Stepiņš
porucznik (armia carska) porucznik (armia carska)
Data i miejsce urodzenia

24 maja 1886
Aizkraukle, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

29 lutego 1920
Kamieńsk Szachtyński, Rosyjska FSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa;
wojna domowa w Rosji:

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Krzyż św. Jerzego II stopnia (Imperium Rosyjskie) Krzyż św. Jerzego III stopnia (Imperium Rosyjskie)Krzyż św. Jerzego IV stopnia (Imperium Rosyjskie)

Aleksandr Karłowicz Stiepiń (łot. Arturs Stepiņš; ur. 12?/24 maja 1886 w Aizkraukle, zm. 29 lutego 1920 r. w Kamieńsku Szachtyńskim) – radziecki wojskowy, z pochodzenia Łotysz, uczestnik wojny domowej w Rosji.

Życiorys

Pochodził z ubogiej łotewskiej rodziny chłopskiej. Początkowo był robotnikiem rolnym, następnie pracował na kolei. W czasie rewolucji 1905 r. brał udział w strajkach i chłopskim powstaniu zbrojnym na Łotwie[1]. W 1907 r. został powołany do służby wojskowej w 3 Piernowskim pułku grenadierów, po czym został w wojsku i ukończył szkołę podchorążych w 1912 r. Podczas I wojny światowej dosłużył się stopnia porucznika i trzykrotnie został odznaczony krzyżem św. Jerzego[1]. Po rewolucji lutowej został przez żołnierzy wybrany na nowego dowódcę pułku[1].

Wstąpił do Armii Czerwonej[2]. We wrześniu 1918 r. dowodził grupą wojsk na odcinku Bałaszow-Kamyszyn (w ramach walk o Carycyn). W styczniu 1919 r. został dowódcą 14 dywizji strzeleckiej, w strukturze Frontu Południowego. Dowodził nią do lipca tego samego roku. Wszechzwiązkowy Centralny Komitet Wykonawczy nagrodził go honorowym sztandarem rewolucyjnym[1]. W lipcu 1919 r. został dowódcą 9 Armii[1]. Był m.in. jednym z dowódców czerwonych podczas operacji chopiorsko-dońskiej w listopadzie 1919 r.[3]. 9 Armią dowodził również podczas operacji dońsko-manyckiej w styczniu 1920 r. Podległe mu siły wspólnie z 10 Armią (pod dowództwem Leonida Klujewa) zmusiły białą Armię Kaukaską do wycofania się 26 stycznia za Manycz[4]. Został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru[1]. Sukces 9 i 10 Armii został jednak zaprzepaszczony z powodu porażek Armii Konnej Siemiona Budionnego. Biali przeprowadzili udany kontratak, ponownie odrzucając czerwonych za rzekę[5].

Kompleks pomnikowy w Kamieńsku Szachtyńskim, gdzie został pochowany Aleksandr Stiepiń

Stiepiń zmarł w lutym 1920 r. na tyfus[1], padając ofiarą epidemii, która na początku 1920 r. dotknęła jednostki Armii Czerwonej prowadzące działania ofensywne przeciwko cofającym się na południe Siłom Zbrojnym Południa Rosji[6].

Został pochowany na Placu Pracy (Płoszczad' Truda) w Kamieńsku Szachtyńskim. Następnie w miejscu tym wzniesiono pomnik bohaterów rewolucji i Wielkiej Wojny Ojczyźnianej[1]. W mieście znajduje się również ulica jego imienia[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Степинь Александр (Артур) Карлович. Самая маленькая улица и история большого человека, талантливого полководца., „История Каменска-Шахтинского” [dostęp 2018-10-15].
  2. ↑ СТЕПИНЬ [online], encyclopedia.mil.ru [dostęp 2018-10-15].
  3. ↑ Хопёро-донская операция 1919 [w:] Гражданская война и военная интервенция в СССР. Энциклопедия, Sowietskaja Encikłopiedija, Moskwa 1983.
  4. ↑ P. Kenez, Red Advance, White Defeat. Civil War in South Russia 1919-1920, New Academia Publishing, Washington DC 2004, ISBN 0-9744934-5-7, s. 238.
  5. ↑ Dono-Manyczskaja opieracija 1920 [w:] Grażdanskaja wojna i wojennaja intierwiencija w SSSR. Encikłopiedija, Sowietskaja Encikłopiedija, Moskwa 1983.
  6. ↑ J. D. Smele, The "Russian" Civil Wars 1916-1926. Ten Years That Shook the World, Hurst&Company, London 2015, ISBN 978-1-84904-721-0, s. 138.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.