Aleksander Zdanowicz
Ilustracja
porucznik artylerii porucznik artylerii
Pełne imię i nazwisko

Aleksander Maria Zdanowicz

Data i miejsce urodzenia

28 września 1898
Opole

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

3 Dywizjon Artylerii Konnej

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Aleksander Maria Zdanowicz (ur. 28 września 1898 w Opolu, data i miejsce śmierci nieznane) – porucznik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, prawnik.

Życiorys

Urodził się 28 września 1898 w Opolu, w ówczesnym powiecie nowoaleksandryjskim guberni lubelskiej[1], w rodzinie Juliana i Aleksandry z Nowakowskich[2].

W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 3 Dywizjonu Artylerii Konnej, a za wykazane męstwo został odznaczony Srebrynym Krzyżem Orderu Virtuti Militari[3][4].

8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 sierpnia 1920 i 35. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5][6]. W 1922 miał przydział w rezerwie do 3 Dywizjonu Artylerii Konnej[7], w 1923 do 10 Dywizjonu Artylerii Konnej w Jarosławiu[8], a w 1924 do 12 Dywizjonu Artylerii Konnej w Ostrołęce[9]. 29 stycznia 1932 prezydent RP nadał mu stopień porucznika rezerwy z dniem z 2 stycznia 1932 i 72. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. Był wówczas oficerem rezerwy 9 Dywizjonu Artylerii Konnej w Baranowiczach[10]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowogródek. Miał wówczas przydział w rezerwie do 1 Pułku Artylerii Lekkiej Legionów w Wilnie[11].

Do 25 lutego 1927 był sędzią śledczym Sądu Okręgowego w Nowogródku, a następnie podprokuratorem przy Sądzie Okręgowym w Nowogródku[12]. 30 września 1929 „na skutek podania” został przeniesiony ze stanowiska wiceprokuratora Sądu Okręgowego w Nowogródku na stanowisko wiceprokuratora Sądu Okręgowego w Wilnie[13][14], w 1931 na stanowisko prokuratora Sądu Okręgowego w Nowogródku[15][16][17], w 1935 na stanowisko prokuratora Sądu Okręgowego w Grodnie[18], a 16 października 1936 „na skutek podania” na stanowisko prokuratora Sądu Okręgowego w Wilnie[19][1][20][21]. 16 lipca 1938 został mianowany prezesem Sądu Okręgowego w Grodnie[22][23].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-02]..
  2. 1 2 Kolekcja ↓, s. 1.
  3. ↑ Górecki 1929 ↓, s. 32.
  4. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 428.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 866.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 789.
  7. ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 336.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 810.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 731.
  10. 1 2 Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932, s. 111.
  11. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 140, 613.
  12. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 7, s. 153, 1927-04-01. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
  13. ↑ Ruch służbowy. „Dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości”. 24, s. 212, 1929-11-27. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
  14. ↑ Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1931 ↓, s. 115.
  15. ↑ Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1932 ↓, s. 117.
  16. ↑ Kirkiczenko i Kraczkiewicz 1933 ↓, s. 127.
  17. ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1935 ↓, s. 284.
  18. ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1936 ↓, s. 292.
  19. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 17, s. 174, 1936-12-15. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
  20. ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1937 ↓, s. 315.
  21. ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1938 ↓, s. 250.
  22. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 8, s. 112, 1938-08-16. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
  23. ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1939 ↓, s. 249.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18 lutego 1922, s. 106.
  25. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-02]..
  26. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297.
  27. 1 2 3 4 Kolekcja ↓, s. 3.
  28. ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.