Aleksander Nowicki

Nowicki w barwach Lechii (2012)
Pełne imię i nazwisko	Aleksander Roch Nowicki[1]
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1992 Villefranche-sur-Saône
Wzrost	193 cm[2]
Masa ciała	100 kg[2]
Rugby union
Pozycja	rwacz
Kariera juniorska
Lata Zespół 2007–2011 AZS-AWF Warszawa
Kariera seniorska[infobox 1]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 2010–2011 AZS-AWF Warszawa 2011–2012 Lechia Gdańsk[3] 15 2012–2013 Saint-Étienne[4] 2 (0) 2013–2019 Mâcon[4] 84 (25) 2019– Hyères Carqueiranne[4] 43 (20)
Reprezentacja narodowa[infobox 2]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 2008–2009  Polska U-16 2008–2010  Polska U-18 2010  Polska U-19 2010–2012  Polska U-20 2012–  Polska[5] 16 (5)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.) 2011–2015  Polska
↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 31 marca 2023 r. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 11 marca 2023 r.

Nowicki (w białej koszulce, w wyskoku) podczas meczu Polska – Portugalia (2018)

Aleksander Nowicki (ur. 14 lutego 1992^[2][4] w Villefranche-sur-Saône^[6][7]) – polski rugybsta występujący na pozycji rwacza. Mistrz Polski, reprezentant kraju.

Młodość

Nowicki urodził się we Francji, gdzie jego ojciec zawodowo grał w tym czasie w rugby. Świadomy kontakt z tą dyscypliną sportu Aleksander nawiązał jednak już po powrocie do Polski, gdzie jego rodzina zamieszkała w podwarszawskich Łomiankach. W wieku 10 lat zdecydował się na uprawianie koszykówki, którą trenował przez pięć lat. Dopiero po tym czasie zapisał się do drużyny juniorów zespołu rugby AZS-AWF Warszawa^[7].

W 2010 roku z ekipą AZS-AWF brał udział w mistrzostwach Polski juniorów^[8].

Kariera klubowa

W sezonie 2010/2011, wciąż w wieku juniorskim, dostał się do pierwszej drużyny AZS-u^[9], która rywalizowała wówczas na drugim poziomie rozgrywkowym. Ekipa z Warszawy dotarła do finału I ligi, w którym z Nowickim w pierwszym składzie pokonała po rzutach karnych Pogoń Siedlce^[10]. Głosami zawodników i trenerów znalazł się wówczas w pierwszoligowej drużynie roku 2011 w plebiscycie organizowanym przez stowarzyszenie Barbarians Polska i portal rugby.info.pl^[11].

W wieku 19 lat przeniósł się do ekipy Lechii Gdańsk. O transferze zadecydowały m.in. kłopoty finansowe warszawskiego klubu. Był członkiem drużyny „Lwów”, która w sezonie 2011/2012 zdobyła zarówno mistrzostwo Polski w rugby piętnasto-, jak i siedmioosobowym^[7][9][12], docierając także do finału Pucharu Polski (porażka z Budowlanymi Łódź)^[13]. W tym okresie okazjonalnie grywał też jako środkowy ataku^[14].

W 2012 roku, z polecenia selekcjonera reprezentacji Polski Tomasza Putry wyjechał do Francji. Tam początkowo szkolił się w akademii Pais d’Aix RC, po czym podpisał kontrakt z drużyną CA Saint-Étienne^[1][9][12]. Po roku tam spędzonym, w czasie którego wśród seniorów rozegrał zaledwie dwa mecze w lidze Fédérale 1 (ówczesny trzeci szczebel rozgrywkowy)^[4][7], Nowicki przeniósł się, ponownie za sprawą Putry, do AS Mâcon (także poziom Fédérale 1)^{[1][9][12][15]}. Występował tam przez sześć sezonów, rozgrywając w tym czasie 84 spotkania i zdobywając pięć przyłożeń^[4]. W sezonach 2013/2014 oraz 2017/2018 zespół Mâcon wygrywał rozgrywki swojej grupy regionalnej^[16][17], co jednak nie miało automatycznego przełożenia na awans do Pro D2 (porażki odpowiednio w ćwierćfinale^[18] i półfinale fazy pucharowej – Trophée Jean Prat^[19]). W sezonie 2016/2017 drużyna Nowickiego zajęła drugie miejsce w swojej grupie^[20] i dotarła do finału Trophée Jean Prat, w którym uległa jednak Rouen Normandie Rugby^[21]. W sezonie 2018/2019 po wywalczonym w ostatniej akcji zwycięstwie nad Union Cognac Saint-Jean-d’Angély wygrała Challenge Yves du Manoir (ówczesną ogólnokrajową fazę pucharową dla drużyn z miejsc 3–6 z każdej z regionalnych grup Fédérale 1)^[22][23]. W ostatnim z wymienionych sezonów Nowicki pauzował przez cztery miesiące^[24] z uwagi na złamanie prawej ręki^[25]. W czasie pobytu w Mâcon, wiosną 2014 roku został zgłoszony do polskich rozgrywek przez Budowlanych Łódź^[26], jednak ostatecznie nie wystąpił z żadnym meczu.

W 2019 roku podpisał umowę z RC Hyères Carqueiranne (RCHC), także występującą na poziomie Fédérale 1^[4]. Był wówczas jednym z niewielu, jeśli nie jedynym Polakiem we Francji z zawodowym kontraktem^[9]. Sezon 2020/2021 zawieszono, a następnie anulowano po pierwszych kilku kolejkach z uwagi na pandemię COVID-19, kiedy ekipa Hyères znajdowała się na pierwszym miejscu w tabeli swojej grupy^[27][28]. Sam Nowicki planował w czasie przerwy zagrać w polskiej Ekstralidze w barwach Skry Warszawa^[27] (został zarejestrowany przez ten klub w systemie PZR)^[6], jednak ostatecznie pomysł ten nie doczekał się realizacji z powodu sprzeciwu francuskiego klubu^[27]. RCHC w sezonie 2021/2022 z przewagą 24 punktów wygrało zmagania w swojej grupie^[29], po czym dotarło do finału fazy pucharowej Fédérale 1. Mimo porażki w nim z Rennes EC drużyna Nowickiego awansowała na centralny poziom Nationale (nowy trzeci szczebel rozgrywek)^[30].

Kariera reprezentacyjna

Wkrótce po rozpoczęciu regularnych treningów Nowicki zaczął być powoływany do kolejnych grup wiekowych reprezentacji kraju. W roku 2008 uczestniczył w zgrupowaniach kadry kadetów (do lat 16) i juniorów (do lat 18)^[31][32][33]. W zespole U-18 występował jeszcze przez dwa kolejne lata^[34]. W kwietniu 2010 debiutował w reprezentacji do lat 20^[35], zaś w drugiej części roku dołączył do kadry U-19 przed mistrzostwami Europy w Belgii^[36]. Także w kolejnym roku występował w drużynie do lat 20, która po zwycięstwie nad Mołdawią zdobyła mistrzostwo Europy FIRA-AER dywizji A. Grał wówczas w jednej drużynie z przyszłymi wielokrotnymi reprezentantami Polski seniorów, w tym z Piotrem Zeszutkiem, Craigiem Bachurzewskim czy Radosławem Rakowskim^[37][38]. Drużyna ta, ponownie z Nowickim w składzie, rok później w Czechach obroniła tytuł, pokonując w finale gospodarzy^[39][40].

Jednocześnie już od stycznia 2012 roku powoływany był przez Tomasza Putrę na zgrupowania „dorosłej” reprezentacji kraju, a po tym, jak podstawowi zawodnicy kadry odnieśli kontuzje, został włączony do składu przed meczem Pucharu Narodów Europy z Belgią^[41][42][43]. Na boisku pojawił się wówczas na ostatnie minuty, zmieniając Toma Jankowskiego^[44]. Kilka tygodni później w roli zmiennika wystąpił też w wygranym meczu wyjazdowym z reprezentacją Holandii^[27][45]. Jesienią był na liście rezerwowej przy okazji meczu z Czechami^[46]. Równolegle grał także w reprezentacji w odmianie siedmioosobowej (występy w m.in. 2011^[47], 2012^[48], 2014^[49] i 2015 roku^[50]).

Po pierwszych występach w piętnastoosobowej reprezentacji seniorów Nowicki przestał być powoływany do kadry. Po przenosinach z AZS-u Warszawa do Lechii Gdańsk z uwagi na niedopełnienie formalności został zawieszony przez Polski Związek Rugby, co stało się zarzewiem dłuższego konfliktu pomiędzy nim a PZR wykluczającego go na pewien okres z selekcji^[12]. Ponadto na absencję Nowickiego częściowo miało wpływ to, że francuskie kluby nie były zobowiązane do zwalniania zawodników na mecze międzynarodowe poza oficjalnymi oknami reprezentacyjnymi. I tak choć w 2015 roku, za kadencji Marka Płonki, zagrał w meczach z Belgią^[51] i Ukrainą^[52][53], nie mógł uczestniczyć we wcześniejszym zgrupowaniu w RPA^[54] czy w meczu ze Szwecją^[55]. Ze wspomnianych względów, ale też z powodu urazów w kolejnych latach Nowicki rozgrywał jedynie po dwa mecze w reprezentacji rocznie^{[uwaga 1][9][56][57]}. W 2016 roku w przegranym spotkaniu z Holandią zdobył swoje pierwsze przyłożenie w drużynie narodowej^[58].

W lutym 2019 roku, po dotkliwej wyjazdowej porażce z Portugalią Nowicki publicznie skrytykował władze PZR i organizację pracy reprezentacji, w tym nieprofesjonalne podejście, brak odpowiednich przygotowań, wybór niedogodnego terminu na mecz z najtrudniejszym rywalem, niejednolite stroje, problemy z komunikacją pomiędzy związkiem a zawodnikami^[9][56][59]. Swoje zarzuty i apel o dogłębne zmiany na kluczowych stanowiskach w związku powtórzył w grudniu tego samego roku przed zbliżającymi się wyborami zarządu PZR^[60] oraz po tym, jak osoby odwołane wówczas ze stanowisk zostały następnie powołane do innych organów^[61].

Po tych wypowiedziach do reprezentacji powrócił po ponad roku – dopiero po okresie odwołanych spotkań w związku z pandemią COVID-19^[62][63] oraz zmianie na stanowisku selekcjonera, kiedy to Duane’a Lindseya zastąpił Chris Hitt. Został powołany na konsultację kadry w lipcu 2021 roku^[64], a pierwszy mecz po przerwie rozegrał przeciwko Belgii w marcu 2022 roku^[65]. Niespełna rok później brał też udział w meczu z tym samym przeciwnikiem, w którym Polacy wywalczyli swoje pierwsze zwycięstwo po reorganizacji rozgrywek i awansie do Rugby Europe Championship^[66].

Statystyki

Stan na dzień 11 marca 2023 r. Wynik reprezentacji Polski podany w pierwszej kolejności.

Drużyna narodowa	Rok	Mecze	Punkty
Polska	2012	2	0
	2013	—
	2014	—
	2015	3	0
	2016	2	5
	2017	2	0
	2018	2	0
	2019	2	0
	2020	—
	2021	—
	2022	1	0
	2023	2	0
Suma		16	5

Występy w reprezentacji Polski
Lp.	Data	Stadion, miasto	Przeciwnik	Wynik	Zdobyte punkty
1.	7.04.2012	Stadion Króla Baudouina I (A2), Bruksela	Belgia	13:20	0[44]
2.	21.04.2012	Nationaal Rugby Centrum, Amsterdam	Holandia	32:19	0[45]
3.	18.04.2015	Stadion Króla Baudouina I (A2), Bruksela	Belgia	23:53	0[51]
4.	9.05.2015	Arena Lublin, Lublin	Ukraina	17:20	0[52]
5.	17.10.2015	Stadion Podilla, Chmielnicki	Ukraina	14:30	0[53]
6.	30.04.2016	Nationaal Rugby Centrum, Amsterdam	Holandia	16:40	5 (P)[58]
7.	24.09.2016	Arena Lublin, Lublin	Ukraina	22:0	0[67]
8.	18.02.2017	Complexo Desportivo Nacional do Jamor, Oeiras	Portugalia	10:35	0[68]
9.	18.11.2017	Stadion GOŚ, Gdańsk	Mołdawia	13:0	0[69]
10.	17.03.2018	Stade des Cherpines, Plan-les-Ouates	Szwajcaria	24:30	0[70]
11.	24.03.2018	Stadion Widzewa, Łódź	Portugalia	25:27	0[71]
12.	16.02.2019	Complexo Municipal de Atletismo, Setúbal	Portugalia	5:65	0[72]
13.	23.11.2019	Stade Municipal, Yverdon-les-Bains	Szwajcaria	23:20	0[73]
14.	19.03.2022	Nelson Mandela Stadium, Bruksela	Belgia	11:41	0[65]
15.	18.02.2023	Narodowy Stadion Rugby, Gdynia	Belgia	21:15	0[66]
16.	11.03.2023	Nationaal Rugby Centrum, Amsterdam	Belgia	17:18	0[74]

Życie osobiste

Aleksander Nowicki jest synem zawodnika i działacza rugby Jarosława^[7][75] i starszym bratem Jędrzeja, także reprezentanta Polski w rugby union^[76][77].

W czasie pobytu we Francji ukończył szkołę trenerską^[77].

Uwagi

Przypisy