major piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
19 lipca 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
sierpień 1940 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
komendant okręgu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Aleksander Jan Habiniak ps. „Wysoki”[1], „Kmicic”, „Kuźma” (ur. 19 lipca 1897 w Bartkowicach, zm. w sierpniu 1940 w Brześciu nad Bugiem) – major piechoty Wojska Polskiego, komendant Okręgu Polesie ZWZ.
Życiorys
Urodził się 19 lipca 1897 w Bartkowicach, w ówczesnym powiecie powiecie noworadomskim guberni piotrkowskiej, w rodzinie Władysława i Pauli z Widuchów[1][2]. Od 1913 był członkiem Strzelca. Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich. Od 1915 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Od listopada 1918 służył w Wojsku Polskim. 31 stycznia 1920 został mianowany podporucznikiem. Był uczestnikiem wojny z bolszewikami.
W 1923 był przydzielony z 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu do Powiatowej Komendy Uzupełnień Wieluń na stanowisko oficera instrukcyjnego[3]. W grudniu 1924 został przeniesiony z 5 psp do 25 pułku piechoty w Piotrkowie i przydzielony do PKU Piotrków na stanowisko oficera instrukcyjnego[4][5]. W marcu 1926, w związku z likwidacją stanowiska oficera instrukcyjnego, został przydzielony do 25 pp[6]. Przeniesiony do 77 pułku piechoty w Lidzie (1927–1928)[7], skąd przeniesiony do 28 pułku piechoty w Łodzi[8]. Komendant obwodowy Przysposobienia Wojskowego na miasto Łódź. 2 grudnia 1930 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 149. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W 1933 został przeniesiony do 36 pułku piechoty w Warszawie, gdzie był komendantem obwodowym PW. Był komendantem Związku Strzeleckiego na województwo warszawskie. W marcu 1939 pełnił służbę w Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie na stanowisku kierownika PW[10].
Wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 jako dowódca batalionu zapasowego 86 pułku piechoty w Ośrodku Zapasowym 19 Dywizji Piechoty w Lidzie. Walczył z agresją ZSRR na Kresach Wschodnich. Od jesieni 1939 był współorganizatorem sieci konspiracyjnej Organizacji Orła Białego. Był wiceprzewodniczącym OOB na teren Warszawy. W końcu 1939 został włączony z OOB do SZP potem ZWZ. W 1940 został mianowany na stopień majora. Był komendantem Okręgu ZWZ Polesie od marca do sierpnia 1940. W sierpniu 1940 został prawdopodobnie zdekonspirowany przez agentów NKWD. Podczas próby aresztowania podjął obronę, w trakcie której zginął.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 23 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[11]
- Krzyż Walecznych – 1922 za działalność w POW[12][13]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 16 marca 1933 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego”[14]
Przypisy
- 1 2 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-01]..
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 38, tu podano, że urodził się 19 lutego 1897.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 388, 446, 1483.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 128 z 6 grudnia 1924, s. 717.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 184, 388, 1344.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926. Dodatek „Obsada personalna przysposobienia wojskowego”, s. 9.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 91, 241.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 76, 558.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 333.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 38, 452.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 8 lipca 1922, s. 481.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 76.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 64, poz. 83.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Armia Krajowa - szkice z dziejów Sił Zbrojnych Polskiego Państwa Podziemnego, pod redakcją Krzysztofa Komorowskiego, Warszawa 1999, s. 412.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.