Aleksander Fogiel
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1910
Siedlce

Data i miejsce śmierci

17 stycznia 1996
Łódź

Zawód

aktor, reżyser teatralny, scenograf, dyrektor teatrów

Lata aktywności

1928–1994

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej
Grób Aleksandra Fogla na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi, 21 maja 2007

Aleksander Fogiel (ur. 26 lutego 1910 w Siedlcach, zm. 17 stycznia 1996 w Łodzi) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, dyrektor teatrów, scenograf, dekorator teatralny.

Wczesne lata i wojna

Urodził się w rodzinie kolejarskiej. Ukończył Technikum Kolejowe w Siedlcach oraz kurs Miejskiej Szkoły Rysunku i Zdobnictwa w Warszawie. Przez dwa lata pracował jako dekorator teatralny. Debiutował w teatrach Wojska Polskiego, w których występował aż do zakończenia II wojny światowej, pracując w nich jednocześnie jako aktor, scenograf i autor sztuk. Pracę w teatrze godził z pracą na kolei. W czasie wojny na polecenie gen. Karola Świerczewskiego zakładał Frontowy Teatr Artylerii 2 Armii Wojska Polskiego.

Po wojnie

Po wojnie wiązał się kolejno z wieloma teatrami m.in. we Wrocławiu, Poznaniu i Łodzi. W Szczecinie zakładał i kierował Teatrem Lalki i Aktora „Pleciuga”. Podczas pracy w szczecińskim teatrze projektował scenografie do spektakli i wyreżyserował kilka sztuk[1]. W filmie debiutował w 1958 rolą Apostoła w filmie Czesława Petelskiego Baza ludzi umarłych. Miał w dorobku ponad sto ról filmowych. Do najbardziej znanych można zaliczyć m.in. rolę Maćka z Bogdańca w polskim filmie historycznym Aleksandra Forda Krzyżacy z 1960 oraz rolę Sołtysa w trylogii komediowej Sylwestra Chęcińskiego Sami swoi, Nie ma mocnych i Kochaj albo rzuć.

Życie prywatne

Był żonaty z Celiną z Dąbrowskich. Jego bratem stryjecznym był piosenkarz Mieczysław Fogiel, występujący pod pseudonimem Mieczysław Fogg[2]. Dwaj synowie aktora, Andrzej (ur. 1941) i Tomasz (ur. 1953) są aktorami-śpiewakami (Andrzej występuje w Teatrze Muzycznym w Łodzi a Tomasz w Teatrze Muzycznym w Gdyni), trzeci syn Waldemar (1943–1976) był tancerzem i choreografem. Jego wnuk, aktor dziecięcy Krzysztof Fogiel, zagrał w serialu Jerzego Gruzy Czterdziestolatek. 20 lat później rolę Borysa, wnuka Stefana Karwowskiego.

Zmarł w wieku 86 lat w Łodzi i został pochowany na tamtejszym cmentarzu komunalnym na Dołach (kwatera XXV, rząd 18, grób 21).

Teatr

Filmografia

Podłożony głos

  • 1972: Gruby – sierżant

Polski dubbing

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Teatry dramatyczne w Szczecinie 1945–1965, pod red. Danuty Piotrowskiej, Poznań 1965, str. 47-53
  2. ↑ Śpiewająca mrówa, Rzeczpospolita
  3. ↑ Teatry dramatyczne w Szczecinie 1945–1965, pod red. Danuty Piotrowskiej, Poznań 1965, str. 34 i 38
  4. ↑ Encyklopedia Szczecina t. 1 A-O, pod red. Tadeusza Białeckiego, autor hasła Ryszard Markow, Szczecin 1999, ISBN 83-87341-45-2, str. 252

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.