Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki |
Albín Brunovský (ur. 25 grudnia 1935 w Zohorze, zm. 20 stycznia 1997 w Bratysławie) – słowacki malarz, grafik, litograf, ilustrator i pedagog.
Życiorys
Albín Brunovský urodził się w Zohorze, w Czechosłowacji 25 grudnia 1935 roku. Rozpoczął swoją karierę artystyczną pracując nad plakatami i dekoracjami. Studiował na Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Bratysławie pod okiem prof. Vincenta Hložníka od 1955 do 1961. Hložník był znany z bardzo dobrego przygotowania studentów w sferze artystycznej, technicznej i teoretycznej w grafice[1]. Brunovský był wykładowcą na Akademii od 1966 do 1990 roku. Został profesorem w 1981 r., stworzył swoją własną szkołę grafiki kilka lat później. Brunovský zaprojektował także ostatnią serię czechosłowackich banknotów. Ilustracje tworzył przeważnie do książek dla dzieci. Brunovský eksperymentował z różnymi technikami, a poezja, literatura oraz dzieła innych artystów wywierały na jego twórczość wielki wpływ. W trakcie studiów tworzył litografie i linoryty. Następnie zaczął tworzyć litografie kredkowe. Poza tym namalował wiele ilustracji, używając farb wodnych. W miarę jak jego warsztat ewoluował przez lata, ewoluowały także jego wizja i styl. W okresie młodości Brunovský stworzył wystawę surrealistyczną nt. tendencji do indywidualizmu i absurdu oraz niekontrolowanej zabawy podświadomości. Później jego prace stały się bardziej krytyczne w stosunku do człowieka w relacji do samego siebie i do społeczeństwa[2].
Poeta Janusz Szuber napisał wiersz pt. Albin Brunovský, zadedykowany Krystynie Rucie-Rutkowskiej i wydany w tomikach poezji pt. Srebrnopióre ogrody z 1996[3] oraz Pianie kogutów z 2008[4].
Dzieła
- Spotkanie numizmatyków
- Dama w kapeluszu
- Wernisaż
- ilustracje w Modrej knihe rozprávok (Niebieskiej księdze baśni)
- czechosłowackie banknoty
- siedem obrazów w poczekalni nowego budynku Rady Narodowej Słowackiej Republiki
Przypisy
- ↑ Ludmila Peterajova, „Introduction” to Albin Brunovsky (translator Till Gottheinerova), (Tatran, Bratislava, 1990), p. 16.
- ↑ Peterajova, s. 19–24.
- ↑ Janusz Szuber: Srebrnopióre ogrody. Sanok: 1996, s. 21. ISBN 83-905046-2-6.
- ↑ Janusz Szuber: Pianie kogutów. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2008, s. 36. ISBN 978-83-240-0941-1.