Ahmadou Kourouma
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1927
Boundiali

Data i miejsce śmierci

11 grudnia 2003
Lyon

Narodowość

iworyjska

Język

francuski

Dziedzina sztuki

literatura piękna

Ahmadou Kourouma (ur. 24 listopada 1927 w Boundiali, zm. 11 grudnia 2003 w Lyonie) – francuskojęzyczny pisarz z Wybrzeża Kości Słoniowej.

Życiorys

Kourouma urodził się 24 listopada 1927 roku w Boundiali; wywodził się z grupy etnicznej Malinke, której język wykorzystał w swojej twórczości. Spędził dzieciństwo w Gwinei, po czym uczył się w szkole średniej w Bamako w Mali. Został wcielony do wojska francuskiego, w latach 1950–1954 brał udział w kampaniach wojskowych w Indochinach. Studiował matematykę w Paryżu i Lyonie, ożenił się z Francuzką. W tym okresie wstąpił do partii komunistycznej[1][2].

Wrócił do Wybrzeża Kości Słoniowej w 1960 roku po uzyskaniu przez ten kraj niepodległości, mimo to szybko znalazł sobie wrogów w rządzie Félixa Houphouëta-Boigny'ego i w 1963 roku trafił do więzienia[2][3]. Zadebiutował w 1968 roku powieścią Fama Dumbuya, najprawdziwszy Dumbuya na białym koniu, która była satyrą na współczesną politykę afrykańską i pokłosie europejskiego kolonializmu Po wygnaniu z ojczyzny przebywał na emigracji w Algierii do 1969 roku, po czym przez pewien okres zajmował stanowiska administracyjne w Kamerunie i Togo, zanim w końcu powrócił do ojczyzny. Ze względu na zamieszki w kraju, w 2002 roku wyjechał do Lyonu, gdzie zmarł 11 grudnia 2003 roku[2].

Był jednym z najbardziej znanych frankofońskich pisarzy afrykańskich we Francji, gdzie określano go mianem „afrykańskiego Woltera”. Był laureatem licznych wyróżnień, w tym nagrody Nouveaux Droits de l'Homme i Prix Renaudot[1][2].

Twórczość

Książki dla dzieci

  • Yacouba, chasseur africain (1998)
  • Le Chasseur, héros africain (1999)
  • Le Griot, homme de parole (1999)
  • Le Prince, homme de pouvoir (2000)
  • Le Forgeron, homme de savoir (2000)

Powieści

  • Soleils des indépendances (1968), pol. Fama Dumbuya, najprawdziwszy Dumbuya na białym koniu. Zbigniew Stolarek (tłum.). Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975.
  • Monnè, outrages et défis (1990)
  • En attendant le vote des bêtes sauvages (1994)
  • Allah n’est pas obligé (2000)
  • Quand on refuse on dit non (2004), pośmiertnie

Sztuki

  • Le diseur de vérité (1998)

Źródło[4]

Przypisy

  1. 1 2 Ahmadou Kourouma, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-08-19] (ang.).
  2. 1 2 3 4 Douglas Johnson, Obituary: Ahmadou Kourouma, „The Guardian”, 5 stycznia 2004, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-08-19] (ang.).
  3. ↑ Patrick Corcoran, The Cambridge Introduction to Francophone Literature, Cambridge University Press, 25 października 2007, s. 93, ISBN 978-1-139-46574-8 [dostęp 2019-08-19] (ang.).
  4. ↑ Bernadette Kassi-Krécoum, Bibliographie indicative d'Ahmadou Kourouma, „Nouvelles Études Francophones”, 22 (2), 2007, s. 79–91, ISSN 1552-3152, JSTOR: 25702070 [dostęp 2019-08-19] (fr.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.