Afikim
אפיקים
ilustracja
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Północny

Populacja 
 liczba ludności


976

Kod pocztowy

15 148

Położenie na mapie Dystryktu Północnego
Mapa konturowa Dystryktu Północnego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Afikim”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Afikim”
Ziemia32°40′47″N 35°34′40″E/32,679722 35,577778
Strona internetowa

Afikim (hebr. אפיקים; pol. Koryta Rzek) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Jarden, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).

Położenie

Kibuc jest położony w dolinie Kinaret, w odległości dwóch kilometrów na południe od jeziora Tyberiadzkiego w Dolnej Galilei. Leży w depresji Rowu Jordanu na wysokości 195 metrów p.p.m., pomiędzy rzekami Jordan i Jarkon. Kibuc leży dwanaście kilometrów na południowy wschód od miasta Tyberiady.

W jego otoczeniu znajdują się kibuce Massada, Bet Zera i Aszdot Ja’akow Me’uchad, oraz wioska Menachemja.

Demografia

Liczba mieszkańców Afikim[1]:

Historia

Uczniowie z kibucu Afikim, 1953

Kibuc został założony przez członków młodzieżowego ruchu syjonistycznego Ha-Szomer Ha-Cair, którzy byli imigrantami z Rosji. W 1924 utworzyli oni brygadę roboczą w Górnej Galilei. W 1932 przenieśli się do kibucu Deganja Bet, i w jego pobliżu założyli nową osadę rolniczą. W nowo powstałym kibucu Afikim organizowano kursy szkoleniowe żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. Kibuc był także bazą oddziałów Palmach.

Przyjęta 29 listopada 1947 Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała te tereny państwu żydowskiemu. Jednak na samym początku wojny o niepodległość rejon doliny zaatakowały wojska syryjskie. W dniach 15-21 maja 1948 doszło tutaj do bitwy o dolinę Kinnarot, podczas której kibuc Afikim był ostrzeliwany przez syryjską artylerię i bombardowany przez lotnictwo[2]. Po wojnie w kibucu odbywały się szkolenia wojskowe żołnierzy-rolników z programu Nahal.

W 1977 kibuc przyjął grupę 77 uchodźców z Wietnamu. W 1980 Afikim znalazł się w poważnym kryzysie gospodarczym. W 2003 rozpoczęto proces częściowej prywatyzacji.

Kultura i sport

W kibucu znajduje się dom kultury i biblioteka. W skład zaplecza sportowego wchodzi basen kąpielowy, siłownia, boisko do koszykówki, boisko do piłki nożnej i korty tenisowe.

Edukacja

Kibuc utrzymuje przedszkole.

Gospodarka

Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie (zboża). Uprawia się tutaj daktylowce i banany. W stawach hodowlanych hoduje się ryby. Hodowla bydła obejmuje krowy mleczne.

Działa tutaj firma SAE Afikim produkująca wyposażenie dla mleczarni, oraz firma Afikim Electric Mobilizers produkująca wózki elektryczne (melexy i wózki transportowe)[3].

W 2010 kibuc Afikim podpisał umowę partnerską z Wietnamem. Umowa przewiduje uruchomienie w Wietnamie produkcji mlecznej o wielkości 500 tys. litrów dziennie (około 40% obecnego zużycia w kraju). Wartość projektu wynosi 500 mln USD. Kibuc Afikim jest odpowiedzialny za wszystkie etapy realizacji przedsięwzięcia, w tym przygotowanie gruntów pod uprawy, produkcję paszy i hodowlę bydła mlecznego[4].

Infrastruktura

W kibucu znajduje się główna klinika lekarska całego regionu, dom opieki społecznej i sklep wielobranżowy.

Komunikacja

Przez kibuc przechodzi drogi nr 90 , którą jadąc na północ dojeżdża się do strefy przemysłowej Samakh, a jadąc na południe dojeżdża się do kibucu Aszdot Ja’akow Me’uchad. Jadąc drogą nr 7589 w kierunku wschodnim dojeżdża się do kibuców Massada i Sza’ar ha-Golan, a drogą nr 7579 w kierunku zachodnim do kibucu Bet Zera.

Przypisy

  1. Dane statystyczne z kolejnych lat. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2011-06-03]. (hebr.).
  2. Yitzhak Broshi: Battles of the Kinarot Valley. W: Binyamin Etzioni: Tree and Dagger – Battle Path of the Golani Brigade. Ma'arakhot Publishing, 1951, s. 162-170. [dostęp 2011-06-03]. (hebr.).
  3. Afikim Electric Mobilizers. [w:] Afikim Electric Mobilizers [on-line]. [dostęp 2011-06-03]. (ang.).
  4. Business in Brief. [w:] Ha-Arec [on-line]. 2010-03-22. [dostęp 2011-06-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.