Adoratorki Królewskiego Serca Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana
Dewiza: In Corde Regis
Herb zakonu
Nazwa łacińska

Adoratrices Cordis Regalis Jesu Christi Summi Sacerdotis

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Status kanoniczny

publiczne stowarzyszenie wiernych na prawie papieskim

Założyciel

ks. prał. Gilles Wach

Data założenia

2001

Przełożony

Matka Magdalena Maria od Świętego Józefa Opiekuna Królewskiego Serca

Liczba członków

71 (2023)[1]

Strona internetowa

Adoratorki Królewskiego Serca Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana (łac. Adoratrices Cordis Regalis Jesu Christi Summi Sacerdotis) – żeńska habitowa wspólnota katolicka na prawie papieskim, gałąź Instytutu Chrystusa Króla, założona w 2001 roku, erygowana w 2008 r. jako publiczne stowarzyszenie wiernych przez Papieską Komisję Ecclesia Dei[2][3].

Strój Adoratorek Królewskiego Serca

Historia

Zgromadzenie zostało założone w styczniu 2001 r. Nałożenia habitów na pierwsze trzy siostry zakonne dokonał arcybiskup Florencji kard. Ennio Antonelli w czerwcu 2004 r. Siódmego października 2008 roku, w formie publicznego stowarzyszenia wiernych w drodze do uzyskania statusu stowarzyszenia życia apostolskiego, Adoratorki zostały erygowane na prawie papieskim dekretem podpisanym przez przewodniczącego Papieskiej Komisji Ecclesia Dei, kard. Darío Castrillóna Hoyosa[4][5][6][7].

Charakterystyka

Adoratorki Królewskiego Serca są wspólnotą kontemplacyjno-czynną nieklauzurową, żyjącą w duchowości salezjańskiej. Oprócz św. Franciszka Salezego za swoich patronów adoratorki uznają św. Benedykta i św. Tomasza z Akwinu, natomiast główną patronką wspólnoty jest Najświętsza Maryja Panna Niepokalanie Poczęta. Szczególne miejsce w życiu sióstr ma adoracja Najświętszego Sakramentu oraz msza św. i oficjum brewiarzowe, które sprawowane są w klasycznym rycie rzymskim. Siostry adoratorki korzystają z posługi księży Instytutu Chrystusa Króla i obok nich prowadzą swój apostolat (np. ucząc w szkołach), modlitwa za kapłanów stanowi jeden z podstawowych elementów ich powołania. Niezależnie od etapu formacji uczestniczą w zajęciach pogłębiających wiedzę, m.in. z zakresu teologii. Do prac ręcznych których się podejmują należy szycie szat liturgicznych[3].

Dom generalny znajduje się w Gricigliano (gm. Pontassieve). Nowicjat sióstr od 2019 r. prowadzony jest w podominikańskim klasztorze w Neapolu (dom św. Tomasza z Akwinu).

Na czele Sióstr Adoratorek Królewskiego Serca Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana stoi Matka Przełożona, jest nią aktualnie Matka Magdalena Maria od Świętego Józefa Opiekuna Królewskiego Serca[8].

Niemiecki dom Maria Engelport

W roku 2017 wspólnota liczyła 42 siostry, w 2023 było ich siedemdziesiąt jeden[1][9].

Siostry adoratorki są obecne we Włoszech, w Szwajcarii, Niemczech, od roku 2017 w Anglii[uwaga 1], od 2019 w USA, od 2020 w Irlandii, od 2022 we Francji[10][11][12].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Na stronie instytutu podany jest rok 2018, Riposte Catholique podaje datę oficjalnej instalacji sióstr przez biskupa na 12 listopada 2017.

Przypisy

  1. 1 2 Sœurs. icrspfrance.fr. [dostęp 2023-04-21]. (fr.).
  2. ↑ Dawid Pietras, Nadzwyczajna forma rytu rzymskiego: status prawny liturgii i wspólnot, Dębogóra: Wydawnictwo Dębogóra, 2021, s. 377, ISBN 978-83-64964-87-9 [dostęp 2023-08-17].
  3. 1 2 Sisters Adorers of the Royal Heart of Jesus. icksp.org. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  4. ↑ PONTIFICIA COMMISSIO < ECCLESIA DEI >: DECRETUM 181/2008. [dostęp 2023-08-09]. (łac.).
  5. ↑ PONTIFICIA COMMISSIO < ECCLESIA DEI >: DECRETUM 182/2008. [dostęp 2023-08-09]. (łac.)
  6. ↑ Pictures of ICRSS Elevation. newliturgicalmovement.org, 2008-10-08. [dostęp 2023-08-09]. (ang.).
  7. ↑ Les sœurs Adoratrices [online], icrspfrance.fr [dostęp 2023-08-21] (fr.).
  8. ↑ Calendrier-2023 [PDF], icrsp.org [dostęp 2023-08-21] (fr.).
  9. ↑ Introducing the Sacred Heart Society. institute-christ-king.org, 2017-05-08. [dostęp 2023-08-14]. (ang.).
  10. ↑ Sisters Adorers of the Royal Heart. institute-christ-king.org. [dostęp 2023-08-14]. (ang.).
  11. ↑ Tillbedjanssystrarnas Första Kloster I Frankrike. icrss.se. [dostęp 2023-08-14]. (szw.).
  12. ↑ Les adoratrices du Coeur Royal à Preston. riposte-catholique.fr, 2017-11-22. [dostęp 2023-08-15]. (fr.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.