Adam Poszwiński (ur. 17 grudnia 1881 w Warszawie, zm. najprawdopodobniej w lipcu 1942 w Poznaniu) – polski dziennikarz i polityk chadecki. Członek Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy, uczestnik powstania wielkopolskiego, członek Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej.

Wczesne lata

Pomimo urodzenia w Warszawie, dzieciństwo spędził we Włocławku. Uczęszczał do szkół w Poznaniu i Dreźnie, a następnie studiował chemię w Berlinie. Studiował także ekonomię i nauki polityczne na uniwersytetach w Rostocku i Tybindze. Poszwiński zakończył swą edukację w 1907 roku.

Działalność dziennikarska i polityczna

Od 1906 roku publikował w gazetach takich jak „Orędownik” i „Kurier Poznański”. W następnym roku Poszwiński objął stanowisko redaktora naczelnego w wychodzącej w Poznaniu gazecie „Praca”. W 1908 otrzymał propozycję szefowania inowrocławskiemu „Dziennikowi Kujawskiemu”, którą przyjął. Redaktorem naczelnym tej pozycji był do 1917 roku. W tym czasie był członkiem Towarzystwa Dziennikarzy i Literatów z siedzibą w Poznaniu.

Jako polityk opowiadał się za orientacją chrześcijańsko-demokratyczną. Wszedł w skład Rady Głównej Ligi Narodowej. W 1914 roku uczestniczył w zjeździe LN, który miał miejsce w Wiedniu. Brał udział w wydarzeniach poprzedzających wybuch powstania wielkopolskiego, reprezentując w organach naczelnych organizacji niepodległościowych Kujawy. W latach trwania I wojny światowej stał na czele inowrocławskiego Koła Towarzyskiego. Od 1916 zasiadał w składzie Tajnego Międzypartyjnego Komitetu Obywatelskiego. Następnie był członkiem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej, wraz z m.in. Wojciechem Korfantym i ks. Stanisławem Adamskim.

Reprezentując opisany powyżej organ, 7 maja 1919 roku dokonał uroczystego otwarcia Uniwersytetu Poznańskiego. W okresie międzywojennym zajmował stanowisko podsekretarza stanu w rządzie polskim. Później stał na czele spółki akcyjnej, prowadzącej działalność wydawniczą. Zajmowała się ona wydawaniem takich pozycji jak m.in. „Głos Pomorski”, „Gazeta Pomorska” oraz „Weichsel Post”. W 1927 roku przeniósł się do Poznania, gdzie był redaktorem gazety „Świat Kupiecki”, a później także „Dziennika Poznańskiego” i „Dziennika Bydgoskiego”. W latach 30. napisał kilka wspomnień („Z walk o Uniwersytet w Poznaniu”^[1], „Pamięci księdza Piotra Wawrzyniaka”). Zakończył swą działalność na krótko przed rozpoczęciem II wojny światowej.

Śmierć

Po zajęciu Polski przez Niemców Poszwiński został aresztowany. Wkrótce jednak został zwolniony. Niemal natychmiast zaczął działalność niepodległościową. Był jednym z członków „Ojczyzny”, a także kierownikiem Wydziału Gospodarki w biurze Delegatury Rządu.

9 września 1941 roku został ponownie zaaresztowany przez gestapo. Przewieziono go do znajdującego się w Poznaniu Fortu VII. Tam przebywał najprawdopodobniej do czerwca 1942 roku. Wielokrotnie przesłuchiwany i torturowany. Dokładna data śmierci Poszwińskiego nie jest znana – przypuszcza się, iż został zamordowany w lipcu 1942 roku. Razem z nim zginęli prawdopodobnie inni członkowie delegatury.

Jedna z ulic w Poznaniu na Jeżycach nosi imię Adama Poszwińskiego^[2].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Adam Poszwiński w Polskim Portalu Edukacyjnym
• Stara Rodzinna Fotografia, "Przewodnik Katolicki", 27/2006
• Dzieła Adama Poszwińskiego w bibliotece Polona