Data i miejsce urodzenia |
21 września 1829 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 lipca 1872 |
Narodowość |
polska |
Język |
polski |
Dziedzina sztuki |
poeta, tłumacz |
Adam Pajgert (ur. 21 września 1829 w Skomorochach na Podolu, zm. 21 lipca 1872 we Franzesbadzie, ob. Franciszkowe Łaźnie) – polski poeta i tłumacz[1].
Syn Józefa Kalasantego Pajgerta (1799–1871), poety, malarza i bibliofila, właściciela majątku i zamku Sidorów nad Zbruczem. W dzieciństwie odebrał staranne wykształcenie domowe, a następnie uczęszczał do szkół we Lwowie.
Należał do grona młodych pisarzy galicyjskich publikujących w „Nowinach” i lwowskim „Dzienniku Literackim”. Przyjaciel Kornela Ujejskiego, który był nawet ojcem chrzestnym najmłodszego syna Adama, Kornela. Był pod silnym wpływem nurtu romantycznego, nawiązywał do twórczości George'a Byrona i Juliusza Słowackiego.
Znany z przekładów poezji angielskojęzycznej, m.in. Henry'ego Wadswortha Longfellowa, George'a Byrona i Thomasa Moore'a. Przełożył na język polski Juliusza Cezara Williama Szekspira (1859)[1][2] i Ginewrę Alfreda Tennysona[1].
Twórczość
- 1863: Kadmea,
- 1876: Poezje I – wydanie zebrane, pośmiertnie, staraniem rodziny.
Przypisy
- 1 2 3 Pajgert Adam, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-10-27] .
- ↑ Wszystkie XIX-wieczne edycje przekładu Juliusza Cezara Adama Pajgerta oraz omówienie jego sylwetki i strategii tłumaczenia dostępne są w cyfrowym repozytorium Polski Szekspir UW.