Adam Kazimierz Mrozowicki
Herb
Prus III
porucznik artylerii armii Austro-Węgier
Rodzina

Mrozowiccy herbu Prus III

Data i miejsce urodzenia

3 marca 1877
Lwów

Data i miejsce śmierci

21 października 1914
Gaje Wyżne

Ojciec

Jan Hipolit Mrozowicki

Matka

Emilia Ingistoff herbu własnego

Żona

Zofia Janina Żelska herbu Ogończyk

Dzieci

Jan Klemens, Kazimierz Artur, Józef Michał

Rodzeństwo

Ignacy Filip, Regina Anastazja, Wanda Laurencja

Adam Kazimierz Mrozowicki[1] (ur. 3 marca 1877 we Lwowie, zm. 21 października 1914 w Gajach Wyżnych) – porucznik artylerii wojsk Austrio-Węgier.

Życiorys

Urodził się 3 marca 1877 roku we Lwowie jako syn Jana Hipolita Mrozowickiego herbu Prus III, ziemianina i urzędnika Wydziału Krajowego we Lwowie oraz Emilii z Ingistoffów herbu własnego[2]; wnuk Franciszka Mrozowickiego, oficera wojsk Księstwa Warszawskiego. W wieku jedenastu lat został osierocony przez ojca, wychowywał się we Lwowie, gdzie pobierał początkowo nauki w C. K. Lwowskim Gimnazjum im. Franciszka Józefa, a następnie od 1890 roku uczył się w C. K. Wyższej Szkole Realnej. Studia podjął w Szkole Praktycznej Gospodarstwa Wiejskiego w Czernichowie, gdzie studiował m.in. razem z Karolem Hubertem Rostworowskim, późniejszym wybitnym dramaturgiem i poetą, muzykiem, publicystą, działaczem Obozu Wielkiej Polski, którą ukończył w 1898 roku.

Często przebywał w majątkach swojej babki Zofii z Małachowskich Ingistoff, wnuczki Ignacego Marchockiego – hrabiego Reduxa[3] na stepach czarnomorskich pod Odessą, tam też w latach 1900-1907 gospodarował razem z siostrą swego ojca Jadwigą Felicjaną Mrozowicką w dzierżawionym od Stanisława i Janiny z Małachowskich Wybranowskich herbu Poraj, majątku Gregoriówka.

W 1901 roku został powołany do wojska austriackiego i rozpoczął służbę w charakterze, najpierw podoficera, a następnie kadeta w 31 Pułku Artylerii Dywizyjnej, który w 1908 roku został przemianowany na 31 Pułk Armat Polowych Austro-Węgier (Feldkanonenregiment 31), stacjonującym w Stanisławowie, którego dowódcą był generał Tadeusz Jordan Rozwadowski. W ramach awansów noworocznych był kolejno awansowany: w 1902 roku ze stopnia podoficera na stopień kadeta rezerwowego[4], w 1905 roku na stopień kadeta zastępcy oficera[5], w 1908 roku, na stopień podporucznika artylerii polowej[6][7].

W 1909 roku, po ślubie z Zofią Janiną Żelską, nabył od Karola Sławińskiego majątek Korabniki pod Skawiną w powiecie krakowskim, gdzie specjalizował się w hodowli bydła, przede wszystkim rasy holenderskiej. Angażował się w sprawy publiczne, w 1909 roku został kierownikiem kontroli mleczności krów w C. K. Towarzystwie Rolniczym w Krakowie, działającym pod prezesurą hrabiego Zdzisława Tarnowskiego[8], od 1911 roku był członkiem Związku Hodowców Bydła Nizinnego w Galicji Zachodniej z siedzibą w Krakowie, do którego byli przyjmowani wyłącznie hodowcy bydła holenderskiego i fryzyjskiego czarno- i czerwono-graniastego oraz oldenburskiego. W dniu 13 stycznia 1914 roku Wydział Krajowy Królestwa Galicji i Lodomerii w Krakowie, z nominacji Wydziału Rady powiatowej w Żywcu, powołał jego na funkcję zastępcy członka „komisji licencjujących buhaje” na terenie powiatu politycznego w Podgórzach. Był też również członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego we Lwowie[9]. Publikował artykuły fachowe dotyczące hodowli i mleczności bydła w „Tygodniku Rolniczym”, wydawanym w Krakowie.

W działalność polityczną się nie angażował, ale w czerwcu 1913 roku wziął udział w wyborach do Sejmu Krajowego z listy Narodowej Demokracji z powiatu wiejskiego Wadowice-Wieliczka, jako kandydat bezpartyjny, nie uzyskawszy mandatu[10].

Na początku lipca 1914 roku, jako porucznik rezerwy armii Austro-Węgier, został zmobilizowany i wysłany na front rosyjski ze swoim 31 Pułkiem Armat Polowych (FKR 31), pod dowództwem pułkownika Johanna Michalek`a. Wziął udział w walkach na pierwszej linii frontu w tzw. bitwie galicyjskiej. Pod koniec września, kiedy wojska rosyjskie rozpoczęły pościg, przesuwając front około 130 km na zachód od Lwowa, armia Austrio-Węgierska utraciła w walkach około 326 000 żołnierzy i około 1/3 korpusu oficerskiego. Pod koniec tej kampanii Mrozowicki poległ w dniu 21 października 1914 roku pod Gajami Wyżnymi koło Stryja i został pochowany na pobliskim cmentarzu wojennym w Nieżuchowie.

Poślubił w dniu 16 stycznia 1909 roku w Krakowie Zofię Janinę z Żelskich herbu Ogończyk, córkę Józefa Artura Konstantego z Husiatyna i Klementyny Brzeskiej herbu Bończa, urodzoną w dniu 14 kwietnia 1888 roku w Husiatynie, po owdowieniu dziennikarkę i działaczkę społeczną, która zmarła w dniu 27 września 1970 roku w Gdyni[11][12].

Pozostawił synów: Jana Klemensa, Kazimierza Artura oraz Józefa Michała[12][13][14].

Wywód przodków

4. Franciszek Mrozowicki      
    2. Jan Hipolit Mrozowicki
5. Nikodema Małachowska        
      1. Adam Kazimierz Mrozowicki
6. Ignacy Ingistoff    
    3. Emilia Ingistoff    
7. Zofia Małachowska      
 

Przypisy

  1. ↑ Czasem Kazimierz Mrozowicki; zob. Awans styczniowy w armii. „Gazeta Lwowska”. 3, s. 2, 5 stycznia 1902.
  2. ↑ Księgi metrykalne parafii Św. Marii Magdaleny we Lwowie za roku 1877 – urodzenia, s. 6, [w:] Archiwum Główne Akt Dawnych, akta metrykalne parafii Św. Marii Magdaleny we Lwowie, sygn. 821, nr mkr. A-74617.
  3. ↑ Polski Słownik Biograficzny, t. IX, 1974, s. 550-553.
  4. ↑ Awans styczniowy w armii. „Gazeta Lwowska”. 3, s. 2, 5 stycznia 1902.
  5. ↑ Gazeta Lwowska nr 4/1905 z dnia 6.01.1905.
  6. ↑ Gazeta Lwowska. 4/1908, 8 stycznia 1908.
  7. ↑ Verordnungsblatt für das K. u. K. Heer: Personal-Angelegenheiten, K.u.K. Kriegsministerium, Wiedeń, Tom 57/1908.
  8. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskim na rok 1909, Lwów 1909, s. 931.
  9. ↑ Spis członków i delegatów Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego, Lwów 1914.
  10. ↑ Słowo Polskie, nr 101/1913 z dnia 1 lipca 1913.
  11. ↑ Akta metrykalne parafii Św. Szczepana w Krakowie, nr ser. 6 z 1909 roku.
  12. 1 2 Encyklopedia Gdyni, (biogram: Żelska-Mrozowicka Zofia Janina), Gdynia, s. 984, 2006.
  13. ↑ Encyklopedia Gdyni (biogram: Mrozowicki Jan Klemens), Gdynia, s. 481, 2006.
  14. ↑ Edward Muszalski, Mrozowicki Józef Michał, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXII, s. 208-209, 1977.

Bibliografia

Literatura dodatkowa

  • Kasper Niesiecki: Mrozowicki herbu Prus. [W:] Korona polska przy złotej wolności starożytnymi wszystkich katedr, prowincji i rycerstwa klejnotami.... T. III. Lwów, 1740, s. 317–318.
  • Edward Muszalski: Mrozowicki Józef Michał (1913–1940). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXII. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk, 1977, s. 208–209.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.