Adam Borowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1955
Warszawa

Zawód, zajęcie

wydawca, mechanik

Partia

Przymierze Prawicy (2001–2002)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Komisji Edukacji Narodowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” POL Zasłużony Kultury Narodowej (1985)
Tomasz Sakiewicz i Adam Borowski na demonstracji „Ukraino walcz” pod warszawską ambasadą Rosji, 24 lutego 2022

Adam Zbigniew Borowski (ur. 21 lipca 1955 w Warszawie) – polski działacz opozycji demokratycznej i niepodległościowej w PRL, wydawca i działacz społeczny.

Życiorys

W 1975 ukończył Technikum Mechaniczne w Warszawie. Od 1979 studiował zaocznie na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Został relegowany z uczelni po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981.

W latach 1975–1976 pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie Materiałów Budowlanych w Warszawie, następnie w Przedsiębiorstwie Budowy Sieci Cieplnych, a od 1979 w stołecznym Miejskim Przedsiębiorstwie Robót Elektrycznych.

Od września 1980 był członkiem NSZZ „Solidarność”, pracował społecznie w Komisji Interwencji i Mediacji Regionu Mazowsze, w swoim zakładzie pracy przewodniczył związkowej Komisji Zakładowej, a w dniach 14–15 grudnia 1981 zorganizował strajk. Był organizatorem struktur podziemnych Międzyzakładowego Robotniczego Komitetu „Solidarności”. Współorganizował niezależny od władz pochód pierwszomajowy w 1982. Był jednym z organizatorów akcji uwolnienia postrzelonego przez milicję Jana Narożniaka. 10 lipca 1982 został aresztowany, a 19 maja 1983 skazany na sześć lat więzienia (w lipcu 1983 wyrok zmniejszono o połowę). W lipcu 1984 został zwolniony warunkowo. W 1985 został zaprzysiężonym członkiem Solidarności Walczącej. Uczestniczył w podziemnym ruchu wydawniczym, organizował wydawnictwa Wers i Prawy Margines, wydawał pismo Solidarności Walczącej „Horyzont”.

W 1989 założył Oficynę Wydawniczą „Volumen”. Działał później w Lidze Republikańskiej, a następnie w Przymierzu Prawicy (zasiadał w radzie politycznej tej partii i jako jej kandydat bez powodzenia startował do Sejmu z listy PiS w wyborach w 2001[1]).

W 1994 był współzałożycielem, a od 2000 przewodniczącym Komitetu Polska-Czeczenia. Od listopada 2005 pełni funkcję „Honorowego Konsula Czeczeńskiej Republiki Iczkerii” w Polsce[2]. W 2014 zasiadł w Komitecie Honorowym Fundacji „Łączka”, sprawującej opiekę i działalność wspierającą wobec Kwatery na Łączce[3]. Jest przewodniczącym warszawskiego klubu „Gazety Polskiej”[4]. W wyborach w 2019 i 2023 bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy PiS[5][6].

Odznaczenia

W 1997 otrzymał Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, a w 2000 odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”. W 2006, za „wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej”, został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[7]. W 2017 został odznaczony przez minister edukacji narodowej Annę Zalewską Medalem Komisji Edukacji Narodowej za udział w obronie nauczania historii w szkołach w 2012 roku[8]. W 2011 otrzymał nagrodę Kustosz Pamięci Narodowej[9]. W 2021 odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[10].

Przypisy

  1. ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2020-01-01].
  2. ↑ Polska nie uznaje Czeczeńskiej Republiki Iczkeria, a powołanie Adama Borowskiego nie odbyło się zgodnie z prawem dyplomatycznym i konsularnym. Według MSZ funkcja Adama Borowskiego „ma charakter czysto medialny”, a jego działania „nie rodzą żadnych skutków prawnych”, za: Wiktor Ferfecki, MSZ odcina się od Adama Borowskiego, tvp.info, 22 września 2010. [dostęp 2011-12-30].
  3. ↑ Komitet Honorowy Fundacji Łączka. fundacjalaczka.pl. [dostęp 2014-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-17)].
  4. ↑ Kluby Gazety Polskiej. klubygp.pl. [dostęp 2018-07-01].
  5. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2020-01-03].
  6. ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
  7. ↑ M.P. z 2007 r. nr 23, poz. 257.
  8. ↑ Odznaczenia dla uczestników strajku w obronie nauczania historii. men.gov.pl, 2017-05-17. [dostęp 2017-05-18].
  9. ↑ Kustosz Pamięci Narodowej 2011. ipn.gov.pl. [dostęp 2018-03-01].
  10. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 140.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.