Actio hypothecaria – w prawie rzymskim powództwo wierzyciela, którego wierzytelność była zabezpieczona zastawem umownym (zastawnikowi), o wydanie mu w posiadanie rzeczy będącej przedmiotem zastawu.
Powództwo to wykształciło się ze skargi Serwiańskiej, stąd jego inna nazwa – actio quasi-Serviana – stosowana do czasów kodyfikacji justyniańskiej.
Charakterystyka powództwa
Zastawnik mógł wystąpić z actio hypothecaria przeciwko każdej osobie mającej obciążoną rzecz we władaniu. Było więc ono skuteczne wobec wszystkich (erga omnes), a co za tym idzie należało do actiones in rem. Domagać się nią można było każdej rzeczy – zarówno ruchomej, jak i nieruchomej.
Bibliografia
- Marek Kuryłowicz, Adam Wiliński, Rzymskie prawo prywatne, Kraków: „Zakamycze”, 1999, ISBN 83-7211-089-1, OCLC 830208116.
- Władysław Rozwadowski "Prawo rzymskie" Wydanie II. Poznań 1992 ISBN 83-01-10031-1
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.