Abaj (łac. Abae) – starożytne miasto greckie położone w Fokidzie, w pobliżu granicy Beocji, w dolinie rzeki Assos. Według innej wersji rzeka Kefisos[1].

Miasto założone zostało przez plemię Abantów. Miejscowy mit głosił, że dokonali tego koloniści z Argos, pod wodzą Abasa, syna Lynkeusa i Hypermnestry. Miasto słynęło z wyroczni Apollina, po której rady sięgał król Lidii – Krezus[2]. Jego świątynia została zniszczona przez wojska Kserksesa I (w 480 p.n.e.) i powtórnie w czasie wojny fokijskiej przez Beotów (355–346 p.n.e.). Abae, jako jedyne ze wszystkich miast fokijskich, pozostało nie zniszczone. W okresie rzymskim miasto posiadało prawa autonomiczne, a cesarz Hadrian odbudował świątynię Apollina.

Z miasta i świątyni zachowały się ruiny.

Przypisy

  1. ↑ Mała Encyklopedia Kultury Antycznej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1968.
  2. ↑ Kurpisz, Britannica – edycja polska, t.1, 1997.

Bibliografia

  • Wielka Encyklopedia Powszechna Ilustrowana. 1890–1914.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.