2 Dywizja Pancerna
2-я танковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1940

Rozformowanie

1941

Tradycje
Rodowód

7 Dywizja Kawalerii

Dowódcy
Pierwszy

gen. mjr Siemion Kriwoszein

Ostatni

gen. mjr Jegor Solankin

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Podległość

3 Korpus Zmechanizowany

KW-2, tego typu czołgi w trakcie bitwy pod Rosieniami wywołały strach i szok wśród Niemców[1]

2 Dywizja Pancerna (ros. 2-я танковая дивизия) – radziecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej.

2 Dywizja Pancerna (2 DPanc.) sformowana została w 1940 na bazie 7 Dywizja Kawalerii. W dniu ataku wojsk III Rzeszy i jej satelitów na Związek Radziecki dowodzona była przez gen. Solankina i wchodziła w skład 3 Korpusu Zmechanizowanego[2]. Na wyposażeniu miała sześć typów czołgów, w tym: 32 szt. KW-1, 19 szt. KW-2, i 50 szt. T-34[1].

W czasie bitwy pod Skaudwile walczyła przeciw 6 Dywizji Pancernej. Zdobywała przewagę ze względu na posiadanie czołgów KW, których Niemcy nie mogli zniszczyć posiadaną na tym odcinku frontu bronią. To spowodowało, że do czołgów KW strzelano nawet z haubic[3]. Dowództwo niemieckie zadecydowało aby do pomocy 6 DPanc. ściągnąć 1 Dywizję Pancerną. W podczas walk 2 DPanc. Solankina zniszczyła około 40 czołgów i 40 dział niemieckich. Sama również poniosła duże straty, a braki amunicji i paliwa przyczyniły się do jej klęski. Dowodzący 2 DPanc. gen. mjr Jegor Solankin poległ 26 czerwca 1941 w czasie walk pod Rosieniami[4]. Rozwiązanie 2 DPanc. nastąpiło 16 lipca 1941.

Dowódcy dywizji

Struktura organizacyjna

  • 3 pułk czołgów,
  • 4 pułk czołgów,
  • 2 pułk piechoty zmotoryzowanej,
  • 2 pułk artylerii.

Przypisy

Bibliografia

  • Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
  • Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1941-1942. Schwerpunkt. Łódź: 2019. ISBN 978837731253-7.
  • D.M. Proektor: Agresja i katastrofa. Warszawa: 1973.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.