1 Polski Pułk Rewolucyjny
Pułk biełgorodzki
Historia
Państwo

 Republika Rosyjska

Sformowanie

1917

Rozformowanie

30 grudnia 1917

Tradycje
Rodowód

Dywizja Strzelców Polskich

Dowódcy
Ostatni

Mieczysław Jackiewicz (od 12 września 1917)[1]

Organizacja
Dyslokacja

Moskwa

Rodzaj wojsk

piechota

1 Polski Rewolucyjny Pułk, Pułk Biełgorodzki – zapasowy pułk strzelców polskich liczący około 16-18 tysięcy żołnierzy (w tym ok. 47% Królewiaków)[2], formowany w Biełgorodzie nad Dońcem (gubernia kurska) od połowy lutego 1917 roku. Wchodził w skład Dywizji Strzelców Polskich w Rosji generała Tadeusza Bylewskiego, którego żołnierze sprzeciwili się wcieleniu do I Korpusu Polskiego generała Józefa Dowbora-Muśnickiego i stanęli po stronie Rewolucji październikowej. Pułk stał się pierwszą polską formacją rewolucyjną w Rosji, uczestniczył w walkach z nacjonalistami ukraińskimi. Pułk ten podporządkowany był dowództwu Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Został rozwiązany 30 grudnia 1917, ponieważ odmówił walki przeciw Ukraińskiej Centralnej Radzie, organowi państwowemu Ukraińskiej Republiki Ludowej.; część żołnierzy utworzyła wraz z innymi rewolucyjnymi polskimi oddziałami Czerwony Pułk Rewolucyjnej Warszawy, który wszedł potem w skład Armii Czerwonej, do złożonej z Polaków Zachodniej Dywizji Strzelców[3].

Przypisy

  1. ↑ Wiesława Toporowicz, Jackiewicz Mieczysław, [w:] Feliks Tych (red.), Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 2 E-J, Warszawa: Książka i Wiedza, 1987, s. 602, ISBN 83-05-11657-3.
  2. ↑ Aleksander Zatorski, Polska lewica wojskowa w Rosji w okresie rewolucji 1917-1918, M. Remiszewska (red.), Warszawa: Książka i Wiedza, 1971, s. 17.
  3. ↑ biełgorodzki pułk, [w:] Józef Czyżewski (red.), Słownik historii Polski, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1973, s. 34.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.