Informacje podstawowe | |
Majuskuła |
Э̨ |
---|---|
Minuskuła |
э̨ |
Podstawowe pismo | |
Pochodzenie | |
Oparty na grafemie | |
Znak diakrytyczny | |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Э̨, э̨ – litera rozszerzonej cyrylicy, wykorzystywana dawniej w cyrylickim wariancie alfabetów litewskiego[1] i polskiego. Powstała poprzez połączenie litery Э ze znakiem diakrytycznym ogonek.
Э̨ w cyrylicy polskiej
Litera Э̨ została wymieniona w cyrylickim alfabecie polskim umieszczonym w książce „Элемэнтар̌ъ для дзеци вейскихъ” (Elementarz dla dzieci wiejskich), wydanej w 1865 r.[2] Jest również wzmiankowana w wydanym rok później zbiorze reguł gramatycznych pt. „Грамматыка е̨зыка польскего” (Gramatyka języka polskiego)[3].
Kodowanie
Forma | Wygląd | Części składowe | Kodowanie | |
---|---|---|---|---|
majuskuła | Э̨ | U+042D Э | U+0328 ◌̨ | U+042D |
minuskuła | э̨ | U+044D э | U+0328 ◌̨ | U+044D |
Przypisy
- ↑ Subačius Giedrius. The letter <Ј>and Lithuanian Cyrillic script: two language planning strategies in the late nineteenth century. „Journal of Baltic Studies”. 39 (1), s. 73–82, marzec 2008.
- ↑ Элемэнтар̌ъ для дзеци вейскихъ. С. Петербургъ: 1865. (pol.).
- ↑ Грамматыка е̨зыка польскего. Варшава: 1866. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.