| Ephippiorhynchus senegalensis[1] | |||
| (Shaw, 1800) | |||
 Samiec | |||
_female.jpg.webp) Samica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
żabiru afrykański | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Żabiru afrykański[4], bocian siodlasty[5] (Ephippiorhynchus senegalensis) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny bocianów (Ciconiidae), której jest największym przedstawicielem. Zamieszkuje środkową i południową Afrykę, od Czadu, Sudanu, Etiopii i Kenii po RPA, a także w zachodniej Afryce: Gambię, Senegal i Wybrzeże Kości Słoniowej. Nie wyróżnia się podgatunków[2][6].
Morfologia
Zdjęcie z Kazinga Channel, Uganda
- Wygląd
- Samica wyraźnie mniejsza od samca, ale obie płci ubarwione prawie jednakowo: jedyne różnice to kolor tęczówki oka (u samicy żółta, u samca brązowa), samiec ma ponadto dwa małe żółte, zwisające korale u nasady dzioba[7]. Głowa, szyja, skrzydła i dolna część grzbietu czarne, reszta upierzenia biała. Białe są również lotki pierwszorzędowe. Dziób masywny, czerwony z szeroką czarną opaską. Na czole u nasady dzioba żółta blaszka. Nogi czarne z różowym skokiem.
- Wymiary średnie
- dł. ciała 145–150 cm
rozpiętość skrzydeł 240–270 cm[7] - Masa ciała
- samce 5–7,5 kg, samice 5–7 kg[7]
Ekologia i zachowanie
Żabiru w naturalnym środowisku (Delta Okawango)
- Biotop
- Gnieździ się zwykle w sąsiedztwie wody, nad większymi zlewiskami, rzekami, lagunami.
- Gniazdo
- Gniazda pokaźnych rozmiarów buduje na drzewach, rzadziej klifach.
- Jaja
- Składa do trzech dużych białych jaj.
- Wysiadywanie
- Trwa 30–35 dni. Pisklęta uzyskują samodzielność po 70–100 dniach.
- Pożywienie
- Żywi się głównie rybami, żabami, krabami, jaszczurkami, małymi ssakami, pisklętami ptaków, ślimakami, dużymi owadami.
Status
IUCN uznaje żabiru afrykańskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji, według szacunków, mieści się w przedziale 670 – 17 000 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].
Przypisy
- ↑ Ephippiorhynchus senegalensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 Saddlebill (Ephippiorhynchus senegalensis). IBC The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)]. (ang.).
- 1 2 Ephippiorhynchus senegalensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Ciconiidae Sundevall, 1836 - bociany - Storks (Wersja: 2015-09-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-20].
- ↑ Albin Łącki: Wśród zwierząt – ptaki. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 44. ISBN 83-09-01320-5.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, darters, cormorants. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-20]. (ang.).
- 1 2 3 N. Bouglouan: Saddle-billed Stork. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-03-20]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.