Żółta Ściana (słow. Žltá stena, niem. Gelbe Wand, węg. Sárga-fal[1]) – turnia w słowackich Tatrach Wysokich. Różne źródła podają różną jej wysokość: 2169 m n.p.m.[1] lub 2182 m[2]. Wyrasta z północno-wschodnich stoków Pośredniej Grani, wznosząc się po południowej stronie ponad Doliną Małej Zimnej Wody i dolnym końcem Dolinki Lodowej[1]. Od głównego szczytu masywu jest oddzielona Przełączką pod Żółtą Ścianą (Štrbina za Žltou stenou)[3].
Nazwa szczytu pochodzi od spowodowanej porostami żółtej barwy skał w niektórych miejscach. Od strony Doliny Małej Zimnej Wody tworzy bardzo stromą ścianę z zerwami o wysokości ok. 180 m[4]. W ścianie tej znajdują się drogi wspinaczkowe, jedne z najtrudniejszych w całych Tatrach. Z tarasu przed Schroniskiem Téryego często można w tej ścianie dostrzec taterników.
Historia
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Mihály Benkó, József Déry i Johann Hunsdorfer (senior), 23 sierpnia 1901 r. – letnie,
- Klara Hensch, E. Ivanko i Stanisław Krystyn Zaremba, 13 kwietnia 1930 r. – zimowe[5].
Przypisy
- 1 2 3 Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 97-113.