Początki

Około roku 1926 współwyznawcy z innych krajów rozpowszechnili w głównych miastach publikacje religijne. Działał tu m.in. George Young. W roku 1936 do kraju dotarła Kate Goas z córką Marion, z Teksasu w Stanach Zjednoczonych. Działały w stolicy, a później w takim miastach jak: Quiriquire, El Tigre, Ciudad Bolívar i Maracaibo. W 1938 roku oprócz nich głosiło siedmiu miejscowych nowych głosicieli (w tym Rubén Araujo; później wraz ze swoją żoną Saną działali jako misjonarze^[6]).

Rozwój działalności

W kwietniu 1946 roku do kraju przybyli z wizytą Nathan H. Knorr i Frederick W. Franz, a wkrótce pierwsi misjonarze Szkoły Gilead, którzy we wrześniu otworzyli Biuro Oddziału i dom misjonarski w Caracas. Na koniec 1946 roku zanotowano liczbę 19 głosicieli, a rok później – 51^[7]. Od 1948 roku przybywali kolejni misjonarze, którzy utworzyli kolejne domy misjonarskie poza stolicą (do 2009 roku do Wenezueli przybyło ponad 140 misjonarzy).

W styczniu 1950 roku odbyło się pierwsze w kraju zgromadzenie w Maracaibo z udziałem Nathana Knorra i Roberta Morgana z Biura Głównego Towarzystwa Strażnica. Wykład publiczny nadało radio Ondas del Lago. Trzy lata później kraj odwiedził ponownie N. Knorr. W 1954 roku w stolicy otwarto nowe Biuro Oddziału. W roku 1955 przekroczono liczbę 1000 głosicieli.

Od 23 do 27 stycznia 1967 roku odbył się pierwszy kongres międzynarodowy w Wenezueli pod hasłem – „Synowie Boży – synami wolności”, w którym udział wzięły 10 463 osoby, w tym 515 delegatów zagranicznych i członkowie zarządu Towarzystwa Strażnica. W 1968 roku przekroczono liczbę 5000 głosicieli. W latach 1969–1984 do Wenezueli nie dotarli żadni nowi misjonarze, ponieważ nie otrzymali wiz.

Kongres pod hasłem „Boskie zwycięstwo” w Valencii odbył się w dniach od 26 do 30 grudnia 1973 roku. W lutym 1977 roku Biuro Oddziału przeniesiono do La Victoria. Kongres pod hasłem „Zwycięska wiara” odbył się w Valencii w dniach od 27 do 31 grudnia 1978 roku. Uczestniczyło w nim 30 031 osób.

W 1980 roku przekroczono liczbę 15 000 głosicieli. W 1982 roku otwarto pierwszą Salę Zgromadzeń w Cúa, a potem drugą w Campo Elías. W kwietniu 1985 roku w stolicy otwarto nowe Biuro Oddziału. W 1987 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla ofiar powodzi w Maracay. W tym samym roku z okazji wizyty Lymana A. Swingle’a, członka Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy na arenie Plaza Monumental w Valencii zebrało się 63 580 osób^[5]. W styczniu 1988 roku nadzorca strefy (przedstawiciel Biura Głównego Świadków Jehowy) – Don A. Adams przemawiał do 74 600 obecnych w amfiteatrze w Valencii. W 1988 roku zanotowano w Wenezueli liczbę 42 911 głosicieli.

W 1995 roku przekroczono liczbę 70 000 głosicieli. W 1999 roku zorganizowano akcje pomocy humanitarnej dla poszkodowanych przez powodzie.

3 marca 2001 roku 1600 delegatów z 22 krajów brało udział w otwarciu nowego kompleksu budynków Biura Oddziału. W 2003 roku w Cabimas powstał pierwszy zbór języka migowego w Wenezueli^[8]. W 2007 roku przekroczono liczbę 100 000 głosicieli^[5].

Pod koniec 2011 roku do kraju przybyli kolejni misjonarze Szkoły Gilead. Na przełomie roku 2011 i 2012 Świadkowie Jehowy udzielili wsparcia współwyznawcom poszkodowanym przez powódź i osuwiska błotne, m.in. wybudowali ponad 50 nowych domów^[9]. We wrześniu 2015 roku 200 wenezuelskich delegatów brało udział w kongresie specjalnym pod hasłem „Naśladujmy Jezusa!” w Medellín w Kolumbii^[10], a w 2019 roku w kongresie międzynarodowym pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Brazylii^[11][12].

W czasie trwającego kryzysu gospodarczego, który rozpoczął się pod koniec 2012 roku, dochodziło do wtargnięć uzbrojonych przestępców do Sal Królestwa – z zamiarem kradzieży urządzeń elektronicznych i innych wartościowych przedmiotów. Ponadto czasem zebrania muszą się odbywać w domach prywatnych, ponieważ gwałtowne starcia uniemożliwiają korzystanie z Sal Królestwa. Niektórzy Świadkowie Jehowy prowadzący własną działalność gospodarczą w obawie o własne bezpieczeństwo byli zmuszeni sprzedać swoje firmy i opuścić kraj. Od 2014 do 2018 roku co najmniej 749 Świadków Jehowy zostało porwanych, 15 396 przeżyło rozbój z użyciem broni, 162 padło ofiarami gwałtu lub usiłowania gwałtu, a 47 straciło życie. Jeszcze inni zmarli, ponieważ nie otrzymali niezbędnej pomocy medycznej. W trosce o podstawowe potrzeby i środki do życia Świadków Jehowy Biuro Oddziału w Wenezueli powołało własny Komitet Pomocy Doraźnej, który nadzoruje 24 podkomitety działające w całym kraju. Pomimo tej sytuacji w 2017 roku liczba głosicieli i pionierów przekroczyła 149 000^[13]. Od 2013 roku ponad 20 000 głosicieli wyjechało do innych krajów: do Argentyny, Brazylii, Chile, Ekwadoru, Hiszpanii, Kolumbii, Peru, Portugalii, Stanów Zjednoczonych i Włoch. W roku 2018 działało 60 komitetów, których głównym zadaniem jest dystrybucja żywności wśród głosicieli. Dotychczas wenezuelskie Biuro Oddziału przy pomocy Biura Oddziału w Brazylii dostarczyło setki ton żywności ponad 64 000 głosicieli w 1497 zborach. Pomimo kryzysu gospodarczego w całym kraju odbyły się 122 kongresy regionalne pod hasłem „Bądź odważny!”^[14][15][16]. W 2019 roku każdego miesiąca dzięki wsparciu sąsiednich Biur Oddziałów dostarczano setki ton podarowanej żywności 75 000 głosicieli w 1595 zborach^[17]. W 2021 roku pomocą tą było objętych 25 tysięcy głosicieli będących w potrzebie, którzy co miesiąc otrzymywali około 130 tysięcy ton żywności^[18][19]. W 2020 roku osiągnięto liczbę 136 542 głosicieli^[20].

Do działalności kaznodziejskiej wśród Indian (w siedmiu językach), zamieszkujących dorzecze Amazonki, wykorzystano specjalną łódź El precursor del Amazonas (Amazoński pionier)^[21].

Od lipca do grudnia 2019 roku 640 głosicieli wzięło udział w specjalnej kampanii kaznodziejskiej w języku hiszpańskim i wayúunaiki (tym rdzennym językiem Indian posługuje się tylko kilku głosicieli, więc na potrzeby tej kampanii przygotowano specjalne zestawy z opartymi na Biblii publikacjami w wayuunaiki, filmikami szkoleniowymi i broszurami dotyczącymi kultury Indian Wayuu), przeprowadzonej na półwyspie Guajira^[22].

W związku z pandemią COVID-19 w roku 2020 i 2021 program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa nadały stacje radiowe i telewizyjne. W 2021 roku wyemitowały go 82 stacje radiowe i 9 telewizyjnych (również w 7 rdzennych językach). Z powodu kryzysu gospodarczego i zamieszek niektórzy głosiciele z terenów nadgranicznych stanu Apure musieli szybko opuścić kraj, znaleźli schronienie w sąsiedniej Kolumbii^[23]. W styczniu 2021 roku przeprowadzono specjalną telefoniczną i listowną kampanię głoszenia. 60 stacji radiowych oraz 7 kanałów telewizyjnych przez pięć weekendów tego miesiąca nadawało wybrane wykłady biblijne^[24].

30 października 2021 roku Miguel Guillén, członek wenezuelskiego Komitetu Oddziału, w nagranym wcześniej przemówieniu ogłosił wydane Ewangelii według Mateusza i Ewangelii według Jana w wenezuelskim języku migowym zostały wydane Ewangelia według Mateusza i Ewangelia według Jana (po raz pierwszy w tym języku zostały wydane całe księgi biblijne). W związku z pandemią COVID-19 zorganizowano specjalne zebrania w trybie wideokonferencji, którego program obejrzało ponad 2200 osób. W 2021 roku istniało 53 zborów tego języka, w których działało 1204 głosicieli^[8][25].

25 czerwca 2022 roku Carlos Moreno z kolumbijskiego Komitetu Oddziału ogłosił wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata (Mateusza-Dzieje) w języku wayuunaiki. Język ten ma około 728 000 użytkowników, którzy mieszkają w północnej Kolumbii i północno-zachodniej Wenezueli. Z nagranego wcześniej programu skorzystało około 2000 osób w Kolumbii i Wenezueli. Językiem tym posługuje się 443 głosicieli w 17 zborach, 1 grupie oraz 1 grupie pilotażowej w Kolumbii i Wenezueli^[26][27]. W maju 2022 roku prowadzono około 67 000 bezpłatnych kursów biblijnych, a w październiku już prawie 105 000^[28].

Kongresy i zebrania odbywają się w 16 językach (hiszpańskim, angielskim, arabskim, chińskim, guahibo, karaibskim, keczua (Chimborazo), kreolskim (Haiti), pemon, piaroa, portugalskim, romani (Rumunia), wayuunaiki, wenezuelskim migowym, włoskim i yukpa)^[29][30]. Wenezuelskie Biuro Oddziału tłumaczy literaturę biblijną na wenezuelski język migowy oraz na pięć rdzennych języków: guahibo, pemon, piaroa, warao i yukpa^[3][29][31].