Budynek stacyjny podczas poświęcenia (1938) | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Zarządca | |
Poprzednie nazwy |
Śniatyn-Załucze |
Dane techniczne | |
Liczba peronów |
1 |
Liczba krawędzi peronowych |
1 |
Linie kolejowe | |
| |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
48°25′46″N 25°30′15″E/48,429444 25,504167 |
Śniatyn (ukr.: Снятин) – stacja kolejowa w Chutir-Budyliw, w rejonie kołomyjskim, w obwodzie iwanofrankiwskim, na Ukrainie na linii Lwów – Czerniowce. Zarządzana przez Kolej Lwowską.
Historia
Stacja powstała w XIX w., w czasach austro-węgierskich, na drodze żelaznej lwowsko-czerniowiecko-suczawskiej, pomiędzy stacjami Zabłotów i Niepołokowce[1].
W II Rzeczypospolitej nosiła nazwę Śniatyn-Załucze. Była stacją graniczną na granicy z Rumunią z obsługą ruchu transgranicznego. Na stacji odprawiane były wagony m.in. z Berlina, Ostendy, Wiednia, Warszawy czy Pragi do Bukaresztu. Stacją graniczną po stronie rumuńskiej była Grigore Ghica Vodă[2][3].
14 grudnia 1938 uroczyście poświęcono nowy budynek stacji Śniatyn[4].
Ze stacji Śniatyn-Załucze 15 września 1939 odprawiono do Rumunii pociąg z ponad 80 tonami złota Banku Polskiego, które wcześniej różnymi drogami zwieziono na stację i przeładowano do wagonów. Naczelnik stacji Emil Brzezicki za wzięcie udziału w tej akcji został aresztowany, a następnie zastrzelony przez NKWD[5].
Po II wojnie światowej stacja straciła swój nadgraniczny charakter.
Przypisy
- ↑ Śniatyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 929 .
- ↑ Dz.U. z 1931 r. nr 16, poz. 80
- ↑ Kolejowe przejścia graniczne (1918 - 1939). Granica polsko-rumuńska. [dostęp 2022-01-06]. (pol.).
- ↑ Nowy budynek stacji granicznej: Śniatyn. „Wschód”. Nr 109, s. 3, 18 grudnia 1938.
- ↑ Nowa Trybuna Opolska Złoty pociąg w Śniatynie. Jak ocalono skarb Banku Polskiego we wrześniu 1939 roku.
Linki zewnętrzne
Śniatyn | ||
Linia Lwów – Czerniowce (230,7 km) | ||
Prutiwka odległość: 3,1 km |
odległość: 6,8 km |