Księżniczka Elżbieta i Filip Mountbatten po ślubie

Ślub księżniczki Elżbiety i Filipa Mountbattena odbył się w czwartek 20 listopada 1947 w Opactwie Westminsterskim. Panna młoda była starszą córką króla Wielkiej Brytanii Jerzego VI i królowej Elżbiety, a także dziedziczką tronu. Pan młody był księciem Grecji i Danii, jednak przestał używać tych tytułów po przyjęciu brytyjskiego obywatelstwa cztery miesiące przed ogłoszeniem ślubu, a w poranek w dzień slubu mianowano go księciem Edynburga, hrabią Merioneth oraz baronem Greenwich.

Zaręczyny

Elżbieta i Filip byli ze sobą spokrewnieni przez Chrystiana IX i królową Wiktorię Hanowerską. Po raz pierwszy spotkali się w 1934 na ślubie księżniczki Mariny (kuzynki Filipa) i księcia Jerzego (stryja Elżbiety). Ponownie spotkali się w 1937. Para zaręczyła się sekretnie w 1946 po tym jak Filip poprosił króla Jerzego VI o rękę jego córki. Król przychylił się do jego prośby, pod warunkiem, że jakiekolwiek formalne zaręczyny zostaną przesunięte do 21. urodzin Elżbiety w kwietniu następnego roku. Ich zaręczyny zostały oficjalnie ogłoszone 9 lipca 1947. Filip oświadczył się Elżbiecie, wręczając jej 3-karatowy okrągły pierścionek z brylantem, składający się z „centralnego kamienia otoczonego 10 mniejszymi diamentami”[1]. Diamenty zostały wzięte z tiary należącej do matki Filipa, księżniczki Alicji z Battenberg, i również zostały użyte do stworzenia czterolistnej bransoletki dla Elżbiety[2].

Uroczystość

Księżniczka Elżbieta i Filip Mountbatten pobrali się o godzinie 11.30 czasu Greenwich 20 listopada 1947 w Opactwie Westminsterskim[3].

Stroje pary młodej

Księżniczka miała na sobie „satynową suknię ślubną księżnej z motywami lilii gwiaździstych i kwiatów pomarańczy”[4]. Buty ślubne Elżbiety były wykonane z satyny i obszyte srebrem i perłami[5]. Jej bukiet ślubny przygotował kwiaciarnia M. H. Longman i składał się z „białych orchidei z gałązką mirtu”. Mirt został pobrany z „krzewa wyhodowanego z oryginalnego mirtu w bukiecie ślubnym królowej Wiktorii”[5]. Bukiet zwrócono do opactwa następnego dnia po nabożeństwie złożonym na grobie Nieznanego Wojownika, zgodnie z tradycją zapoczątkowaną przez matkę Elżbiety na jej ślubie w 1923[5].

Filip miał na sobie mundur marynarki wojennej ozdobiony medalami i emblematem gwiazdy Kawalera Najszlachetniejszego Orderu Podwiązki. Nosił także miecz ceremonialny, którym później kroił tort weselny[6].

Nabożeństwo ślubne

Filip opuścił Pałac Kensington ze swoim drużbą, swoim kuzynem ze strony matki, markizem Milford Haven. Księżniczka Elżbieta przybyła do opactwa wraz ze swoim ojcem, królem, irlandzkim powozem państwowym[3].

Ceremonii udzielił arcybiskup Canterbury, Geoffrey Fisher i dziekan Westminster, Alan Campbell Don. Kazanie wygłosił arcybiskup Yorku, Cyril Garbett. Ceremonia została nagrana i wyemitowana przez radio BBC dla 200 milionów ludzi w Imperium Brytyjskim i na całym świecie[4].

Obrączka ślubna

Podobnie jak obrączka jej matki, obrączka księżniczki Elżbiety została wykonana z walijskiego złota[7][8]. Pierścionek został wykonany z bryłki walijskiego złota z kopalni Clogau St David, niedaleko Dolgellau[9]; bryłka ta została podarowana ówczesnej Lady Elizabeth Bowes-Lyon i wykorzystana do wykonania jej obrączki ślubnej, a następnie obrączek ślubnych dla jej córek[10]. Z tej samej bryłki wykonano później obrączki księżniczki Anny i Lady Diany Spencer[10].

Uzyskane tytuły

Przed ślubem Filip zrzekł się tytułów greckich i duńskich, przeszedł z prawosławia greckiego na anglikanizm i przyjął nazwisko brytyjskiej rodziny swojej matki. Dzień przed ślubem król Jerzy nadał mu tytuł „Królewskiej Mości” i rankiem w dniu ślubu, 20 listopada 1947, został mianowany księciem Edynburga, hrabią Merioneth i baronem Greenwich[11].

Po ślubie Elżbieta przyjęła tytuł męża i została księżną Edynburga.

Uroczystości rodzinne

Po ślubie małżeństwo udało się do Pałacu Buckingham, gdzie z balkonu pomachali do tłumu.

Śniadanie weselne odbyło się w sali balowej pałacu[3][9]. Tort weselny został wykonany przez piekarnię McVitie & Price[9][12].

Para otrzymała ponad 2,500 prezentów z całego świata i około 10,000 telegramów gratulacyjnych[3][4]. Prezenty były widoczne dla publiki w Pałacu św. Jakuba[9].

Goście weselni

Rodzina panny młodej

  • oraz dalsi kuzyni

Rodzina pana młodego

Rodziny panujące

Przypisy

  1. ↑ The Untold Story Behind Queen Elizabeth's Engagement Ring​ [online], Town & Country, 27 października 2017 [dostęp 2023-12-30] (ang.).
  2. ↑ Culture Archives [online], Harper's Bazaar Australia [dostęp 2023-12-30] (ang.).
  3. 1 2 3 4 https://www.royal.uk/LatestNewsandDiary/Factfiles/60diamondweddinganniversaryfacts.aspx
  4. 1 2 3 BBC - History - Elizabeth II's wedding (pictures, video, facts & news) [online], www.bbc.co.uk [dostęp 2023-12-30] (ang.).
  5. 1 2 3 Sixty facts about a royal marriage [online], 18 listopada 2007 [dostęp 2023-12-30] (ang.).
  6. ↑ https://www.cbc.ca/news2/interactives/royal-annotations/
  7. ↑ CORRECTED-Markle's wedding ring expected to follow royal tradition of Welsh gold | Agricultural Commodities | Reuters [online], web.archive.org, 23 października 2018 [dostęp 2023-12-30] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-23].
  8. ↑ Royal Heritage [online], Clogau [dostęp 2023-12-30] (ang.).
  9. 1 2 3 4 https://www.royal.uk/70-facts-about-queen-and-duke-edinburghs-wedding
  10. 1 2 Welsh gold wedding ring continues royal tradition, „BBC News”, 27 kwietnia 2011 [dostęp 2023-12-30] (ang.).
  11. ↑ Page 5495 | Issue 38128, 21 November 1947 | London Gazette | The Gazette [online], www.thegazette.co.uk [dostęp 2023-12-30].
  12. ↑ Daniela Galarza, A Brief History of British Royal Wedding Cakes [online], Eater, 18 maja 2018 [dostęp 2023-12-30] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.