Śledź azowski
Alosa maeotica[1]
(Grimm, 1901)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

śledziokształtne

Rodzina

śledziowate

Rodzaj

Alosa

Gatunek

śledź azowski

Synonimy
  • Alosa braschnikowii maeotica (Grimm, 1901)
  • Alosa brashnikovi maeotica (Grimm, 1901)
  • Alosa maeotica maeotica (Grimm, 1901)
  • Caspialosa brashnikovi maeotica (Grimm, 1901)
  • Caspialosa brauneri Nikolskii, 1923
  • Caspialosa brauneri elongata Isachenko, 1925
  • Clupea maeotica Grimm, 1901
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Śledź azowski[3] (Alosa maeotica) – gatunek małej morskiej ryby ławicowej z rodziny śledziowatych (Clupeidae).

Występowanie

Zamieszkuje basen Morza Czarnego, Morza Azowskiego[4], morza Marmara[5] oraz dolne biegi rosyjskich rzek Don[6] i Kubań[7]. Gatunek zimnolubny, preferujący temperatury w zakresie 3-5 °C. Jesienią gromadzą się w południowych wodach Morza Czarnego w celu zimowania[4].

Cechy morfologiczne

Osiąga zwykle 16-20 cm (maksymalnie 31 cm)[8]. Samiec i samica podobnej wielkości. Ciało smukłe, wydłużone. Linia boczna niezbyt wyraźnie zaznaczona. Boczne łuski barwy srebrnej, czasami miejscami lekko błękitnej. Grzbiet oraz górna szczęka ciemniejsze od boków ciała. Romboidalna płetwa grzbietowa. Płetwa ogonowa barwy szarej lub czarnej, sporo ciemniejsza od pozostałych płetw. Posiada 33-46 cienkich i prostych listków skrzelowych na każdym z łuków skrzelowych, ciasno rozmieszczonych, zwykle krótszych od wyrostków filtracyjnych. Zęby dobrze rozwinięte w obu szczękach[9].

Rozród

Osiąga dojrzałość płciową przy długości około 13-15 cm w wieku około 2 lat. Tarło odbywa się wiosną lub wczesnym latem w cieplejszych słonawych lagunach. Równocześnie z samicami samce wypuszczają do wody nasienie. Ikra rozrzucana jest po dnie i pozostawiana bez opieki. Dorosłe osobniki po tarle powracają na otwarte wody w celu zdobycia pożywienia. Młode osobniki pod koniec lata migrują do ujść rzek, rzadziej na otwarte wody[9]. Żyją około 6 lat, w zależności od środowiska[10].

Odżywianie

Podstawowym elementem diety śledzia azowskiego są inne gatunki ryby (głównie szprot i sardela europejska[8]). Poza tym żywi się również zooplanktonem oraz skorupiakami[9][11].

Znaczenie

Posiada niewielkie znaczenie w rybołówstwie. Czasami poławiana wraz z śledziem czarnomorskim. W 2008 roku uznany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody za gatunek najmniejszej troski.

Przypisy

  1. ↑ Alosa maeotica, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Alosa maeotica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. ↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
  4. 1 2 Reshetnikov, Y.S., N.G. Bogutskaya, E.D. Vasil'eva, E.A. Dorofeeva, A.M. Naseka, O.A. Popova, K.A. Savvaitova, V.G. Sideleva i L.I. Sokolov. An annotated check-list of the freshwater fishes of Russia.. „Ichthyol”. 9 (37), s. 687-736, 1997. (ang.).
  5. ↑ Bilecenoglu, M., Taskavak E., S. Mater and M. Kaya. Checklist of the marine fishes of Turkey.. „Zootaxa”. 113 (2), s. 1-194, 2002. (ang.).
  6. ↑ N.G. i A.M. Naseka Bogutskaya, REGIONAL CHECK-LISTS: Don River Drainage Area. In Website and Database: "Freshwater Fishes of Russia": A Source of Information on the Current State of the Fauna., wyd. 1, Zoological Institute RAS., 2002 (ang.).
  7. ↑ N.G. i A.M. Naseka Bogutskaya, REGIONAL CHECK-LISTS: Kuban River Drainage Area. In Website and Database: "Freshwater Fishes of Russia": A Source of Information on the Current State of the Fauna., wyd. 1, Zoological Institute RAS., 2002 (ang.).
  8. 1 2 Whitehead, P.J.P. FAO Species Catalogue. Vol. 7. Clupeoid fishes of the world (suborder Clupeioidei). An annotated and illustrated catalogue of the herrings, sardines, pilchards, sprats, shads, anchovies and wolf-herrings. Part 1 – Chirocentridae, Clupeidae and Pristigasteridae.. „FAO Fish. Synop.”. 7 (1), s. 125, 1985. (ang.).
  9. 1 2 3 Kottelat, M. i J. Freyhof: Handbook of European freshwater fishes. Cornol: Publications Kottelat, 2007, s. 646.
  10. ↑ Kolarov, P.. H. Hoestlandt (ed.) The freshwater fishes of Europe. Vol. 2. Clupeidae, Anguillidae.. „AULA-Verlag Wiesbaden”, s. 309-322, 1991. (ang.).
  11. ↑ Moskvin, B.S.. Materials on the feeding of shads in the northeastern part of the Black Sea.. „Trudy Novorossiiskoi Biologicheskoi Stantsii”. 3 (2), s. 259-272, 1940. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.