Trójkolorowy podział polskiej części Górnego Śląska lat 1922-1939 według G. Morcinka.

Śląsk Zielony – określenie stworzone w międzywojennej Polsce, tworzące podział ówczesnych ziem śląskich w Polsce (województwo śląskie) na trzy części: („Śląsk Czarny”, „Śląsk Biały” i „Śląsk Zielony”).

Autorami trójkolorowego podziału województwa śląskiego był Gustaw Morcinek, pisarz ludowy, oraz Stanisław Berezowski. Podział został użyty przez nich w wydanej w 1933 roku monografii województwa śląskiego pt. „Śląsk”[1]. Od 1945 roku, kiedy Polska otrzymała po konferencji poczdamskiej zachodnie tereny Górnego Śląska oraz Dolny Śląsk, sztuczny, trójkolorowy podział z okresu dwudziestolecia międzywojennego przestał być stosowany.

Śląskiem Zielonym określił Morcinek południowe obszary ówczesnego województwa, a określenie to nawiązywało do licznych tu terenów zielonych, w tym rozległych lasów[2]. Do Zielonego Śląska zaliczyli oni Śląsk Cieszyński oraz położony bardziej na północ powiat pszczyński, porośnięty lasami Puszczy Pszczyńskiej. Miasta: Bielsko (dziś lewobrzeżna połowa miasta Bielsko-Biała), Cieszyn, Pszczyna, Tychy (wtedy wieś), Skoczów, Wisła (wtedy wieś) i Ustroń (wtedy wieś).

Przypisy

  1. ↑ Czarny, Biały i Zielony Śląsk. O Śląsku w II Rzeczypospolitej [online].
  2. ↑ Województwo śląskie w obiektywie [online], Gazeta Uniwersytecka UŚ [dostęp 2022-07-04] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.