Łęczysko

Łęczysko afrykańskiego łuku, bez cięciwy

Kusza z grubym, metalowym łęczyskiem

Łęczysko (także: łuczysko) – część składowa neurobalistycznych broni miotających. Ma postać pręta ze sprężynującego materiału, który magazynuje energię wynikającą z naciągu broni. Do końców łęczyska przymocowuje się cięciwę, która pośredniczy w przekształceniu energii potencjalnej łęczyska w energię kinetyczną pocisku^[1]. Do najprostszych broni wykorzystujących łęczysko należy łuk i kusza.

Rodzaje konstrukcji łęczyska:

drewniana – najczęściej cis, jesion, orzech lub wiąz^[1]
kompozytowa – warstwy od zewnątrz ścięgna, drewno i róg^[1],
stalowa^[1],
nowoczesna kompozytowa – włókno węglowe, włókno szklane i inne.

Przypisy

1 2 3 4 Łuk. W: Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronym. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1981, s. 103. ISBN 83-11-06559-4.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1000slow-1] 1 2 3 4 Łuk. W: Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronym. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1981, s. 103. ISBN 83-11-06559-4.

[1]