Île des Pins
Ilustracja
Zatoka Kuto na Île des Pins
Państwo

 Francja

Terytorium zamorskie

 Nowa Kaledonia

Akwen

Ocean Spokojny

Archipelag

Nowa Kaledonia

Powierzchnia

130 km²

Populacja (2009)
• liczba ludności
• gęstość


1969
15 os./km²

Położenie na mapie Nowej Kaledonii
Mapa konturowa Nowej Kaledonii, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Île des Pins”
Ziemia22°36′59″S 167°28′55″E/-22,616389 167,481944
Mapa wyspy
Panorama wyspy z Pic Ngâ

Île des Pins (oznacza w jęz. francuskim: Wyspa Sosen, w miejscowym języku Kanaków Kwênyii: Kunyié) – wyspa położona na Oceanie Spokojnym, w archipelagu Nowej Kaledonii, terytorium zamorskiego Francji. Wyspa stanowi większość obszaru gminy L’Île-des-Pins, w Prowincji Południowej Nowej Kaledonii. Wyspa, z powodu wyjątkowych walorów turystycznych, jest nazywana l'île la plus proche du paradis („wyspą najbardziej zbliżoną do raju”)[1].

Charakterystyka

Wyspa ma ok. 15 km długości i ok. 13 km szerokości. Leży na południowy wschód od Grande Terre, głównej wyspy Nowej Kaledonii i w odległości ok. 100 km od stolicy Nouméa. Ma jedno lotnisko (kod ILP) z 1097 m pasa startowego. Otacza ją pas raf koralowych. Płaskie, częściowo bagniste wybrzeża, chociaż z licznymi zatokami (np. Baie d'Upi) nie mają dogodnych portów naturalnych. Wyspa ma za to doskonałe warunki do rozwoju turystyki: liczne plaże z piasku koralowego, możliwości uprawiania rozmaitych sportów wodnych (szczególnie nurkowania przy rafach koralowych) oraz szereg innych atrakcji turystycznych[2].

Mieszkańcy wyspy to głównie Kanakowie rodzimego, melanezyjskiego pochodzenia, w większości wyznania katolickiego, a ich populacja wynosi 1969 osób (dane z 2009 r.). Miejscowi Kanakowie podzieleni są na osiem plemion: Gadji, Kéré, Comagna, Vao, Wapan, Touété, Ouatchia i Youwaty[2].

Wyspa to w większości płaskowyż, w centralnej części porośnięty łąkami i lasem parkowym, a na wybrzeżach głównie endemicznymi, charakterystycznymi lasami, złożonymi z Araucaria columnaris (od tych lasów pochodzi francuska nazwa wyspy). Pic Ngâ (262 m) jest najwyższym punktem wyspy, a rzeka Ouro jest najdłuższą rzeką wyspy[1].

Na wyspie występują gatunki endemiczne roślin (np. Araucaria columnaris) i zwierząt, takich jak gekon orzęsiony (Correlophus ciliatus) i największy gekon świata – gekon olbrzymi (Rhacodactylus leachianus)[2].

Transport

Na wyspie znajduje się port lotniczy Île des Pins.

Historia

Wyspa została zasiedlona przez Melanezyjczyków ok. 2 tysiące lat temu. Kapitan James Cook w 1774 r. jako pierwszy Europejczyk zobaczył tę wyspę podczas swojej drugiej podróży do Nowej Zelandii i nazwał ją Wyspą Sosen z powodu gęstych lasów araukariowych na jej wybrzeżach. Chociaż nigdy nie był na tej wyspie, to jednak na podstawie dymów z ognisk stwierdził, że była zamieszkana. W 1840 r. na wyspę przybyli misjonarze katoliccy oraz protestanccy wraz z kupcami, poszukującymi drzew sandałowych[1].

Francja przejęła kontrolę nad wyspą w 1853 r. i w tym czasie tubylcy przyjęli religię katolicką. W 1872 r. wyspa stała się francuską kolonią karną i miejscem zesłania ok. 3 tysięcy więźniów politycznych z Komuny Paryskiej[1].

Atrakcje turystyczne

  • Zatoka Oro (Baie d'Oro) na północnym wschodzie wyspy, ze słynną Piscine naturelle („naturalnym basenem”), określanym jako „najpiękniejsze naturalne kąpielisko świata”. Jest to zatoka o dnie z białych skał koralowych, otoczona pierścieniem kontrastowych, czarnych skał bazaltowych oraz lasem araukariowym. W zatoce o przejrzystej, lazurowo-błękitnej wodzie, występują liczne gatunki barwnych ryb tropikalnych. Dostępna tylko w czasie odpływu[3].
  • Zatoka Kuto (Baie de Kuto) z pięknymi plażami i przystanią promową.
  • Zatoka Upi (Baie d'Upi) z dziesiątkami koralowych wysp.
  • Plaża Saint-Maurice z najstarszym pomnikiem Chrystusa na wyspie, otoczonym palisadą z tradycyjnych, drewnianych rzeźb, przedstawiających miejscowe, pogańskie bóstwa.
  • Zatoczka Kanuméra (Anse de Kanuméra) zalecana do snorkelingu, ze świętą wysepką Kaa Nuë Méra, na którą wstęp jest wzbroniony.
  • Ruiny kolonii karnej w miejscowości Ouro w zachodniej części wyspy. W pobliżu znajduje się cmentarz więźniów z pomnikiem w kształcie piramidy.
  • Grota Królowej Hortensji (Grotte de la reine Hortense) położona wśród tropikalnego lasu duża jaskinia, niegdyś zamieszkiwana.
  • Kościół katolicki w Vao największy na wyspie, z ołtarzem rzeźbionym w tradycyjne motywy[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 L'Ile des Pins-the other closest island to paradise!. Nouvelle Caledonie. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).
  2. 1 2 3 Ile des Pins- Tourisme. Ile des Pins. [dostęp 2017-01-18]. (fr.).
  3. 1 2 Ile des Pins- Tourisme. Ile des Pins- Tourisme. [dostęp 2017-01-18]. (fr.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.