Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Ambasador Węgier w Polsce | |
Okres |
od 10 października 1990 |
Poprzednik |
István Roska |
Następca |
Gábor Hárs |
Odznaczenia | |
Ákos Engelmayer (ur. 1938 w Segedynie) – węgierski dziennikarz, historyk i wykładowca, dyplomata, w latach 1990–1995 ambasador Węgier w Polsce z akredytacją na Białorusi.
Życiorys
Uczestniczył w rewolucji węgierskiej 1956. Pracował jako zecer w związku z niemożnością podjęcia studiów w kraju. W latach 1962–1968 studiował etnografię na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu studiów pozostał w Polsce, był zatrudniany m.in. jako przewodnik wycieczek oraz tłumacz. W latach 1970–1989 pracował w Interpressie (z przerwą na okres 1981–1982), gdzie był kierownikiem redakcji węgierskiej oraz szefem redakcji węgierskojęzycznego czasopisma „Polska”. W 1980 przystąpił do NSZZ „Solidarność”. W 1987 był współzałożycielem Solidarności Polsko-Węgierskiej.
Po przełomie politycznym premier József Antall powierzył mu funkcję ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Polsce, pierwszego po upadku komunizmu. W 1992 złożył listy uwierzytelniające Stanisławowi Szuszkiewiczowi jako ambasador na Białorusi (z rezydencją w Warszawie). Obie funkcje pełnił do 1995. Po odejściu z pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych podjął się pracy wykładowcy historii Europy Środkowo-Wschodniej w Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, współpracował również ze Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego.
Obecnie jest m.in. prezesem Wspólnoty Węgierskiej w Polsce[1]. Żonaty z Krystyną Golińską, mieszka w Podkowie Leśnej[2].
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ Wspólnota Węgierska w Polsce [online], mojepanstwo.pl [dostęp 2017-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-19] .
- ↑ Krystyna Golińska-Engelmayer, Byłam ambasadorową we własnym kraju, Wspomnienia Podkowian, „Podkowiański Magazyn Kulturalny”, nr 34, zima 2001/2002.
- ↑ M.P. z 1994 r. nr 59, poz. 512.
- ↑ Ákos Engelmayer nagrodzony odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” | Instytut Felczaka Intézet [online], kurier.plus [dostęp 2022-04-21] .
Bibliografia
- Paweł Cebula, Grzegorz Górny, Węgierski łącznik, Wydawnictwo Fronda, Warszawa 2008, s. 37–38
- Jeden, jedyny zadowolony Polak, czyli Węgier w Polsce
Linki zewnętrzne
- Poznaj prawdę – 1956. 1956.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-25)].
- Pierwsza tablica ku czci poległych i pomordowanych na Węgrzech powstała w Polsce – wypowiedź Ákosa Engelmayera, Polskie Radio. 7 listopada 2011.
- My nie mamy czasu przyszłego – wywiad Miry Suchodolskiej z Ákosem Engelmayerem. „Dziennik Gazeta Prawna”, 20–22 września 2013, s. 16–17.