c64scene.pl

W porównaniu do współczesnych gier, stare tytuły były znacznie trudniejsze do "przejścia". W większości przypadków stopień trudności był trudny i bardzo trudny
Jakie są wasze przemyślenia? Warto katować dany tytuł do bólu czy lepiej lekko się wspomóc?
W swojej spontanicznej rozrywce, udało mi się w ciągu ostatniego czasu przejść bez cheatów dwa tytuły: Ghost Chaser i Druid. Nie były to jednak zbyt wymagające gry...

Inne czasy.
Kiedyś to nawet w ruskich jajkach licznik się przekrecalo, bo nie było takiego przesytu jak dziś.
Trajnery, dla mnie, mogły by nie istnieć.
Z biblioteki C64, za młodego, przyszedłem:
Frankenstein
Antiriad
Rick Dangerous
Więcej nie pamiętam...

raphis pisze:Warto katować dany tytuł do bólu czy lepiej lekko się wspomóc?

Kiedy się wspomożesz to po prostu grasz rozrywkowo jednak po zakończeniu gry nie możesz powiedzieć że ją legalnie ukończyłeś.
Niestety za czasów C64 i pirato-kaset, na których były pocięte gry i właściwie nie wiadomo było czy się wczytało środek czy początek gry i wszedzie były trainery... trudno sobie przypomnieć którą się ukończyło bez unlimited 'coś tam'.

Za to wymienię kilka amigowych, które pamiętam i legalnie ukończyłem
Czy były bardzo trudne... hmmm... jak na dzisiejsze standardy to tak.
Cannon Fodder 1 i 2, Lost Vikings, Push Over, Furry of The Furries, SuperFrog, Rick Dangerous 1 i 2

Rick Dangerous 1:-)
Wyspa
Commando
Bardzo daleko w 1942:-)
Street Rod (ostatnia bitwa z kingiem podnosiła mocno ciśnienie:-)
ARAC
Hans Klos
Fallen Angel
International track racing
Slater Man (chyba)
więcej grzechów nie pamiętam:-)

Przypomniały się jeszcze
Bomberland
Bruce Lee

Ostatnio:

Mouse Trap, Raid Over Moscow i Goonies hehehe.

Zaraz siadam do Bruce Lee.

A później w przyszłosci Draconus (za młodu sieudawało)

Pozdrawiam