Dekalog 5

Dekalog V, reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego to film (jak wszystkie inne części dekalogu) psychologiczny. Problematyką jest człowiek, który zagubiony jest w otaczającym go świecie. Autor chce tu nawiązać to obecnego w tamtych czasach problemu-płaceniu śmiercią za śmierć. Sprzeciwia się temu poprzez całą fabułę filmu. Każdy wątek skrywa tutaj jakąś tajemniczość i pretensje a zarazem bezbronność w stosunku do władzy. Występuje tu jeden bohater pierwszoplanowy, który mówiąc nie wiele przekazuje wszystkie swoje uczucia widzowi. W filmie jest wielu bohaterów, którym Jacek robi na złość. Wywiązuje się to również z jego nie jasnej osobowości, którą przedstawia później swojemu adwokatowi zaraz przez wykonaniem swojej kary. Gra Jacka z resztą aktorów z resztą bohaterów zupełnie się różni. Oni są bezpośredni, mówią wprost to co myślą, a Jacek zaś, jak już wcześniej napisałam, tajemniczy, mówiący nie wiele. Z pewnością to on najlepiej otworzył swoją rolę, która była zarazem najtrudniejsza więc to dla niego duży sukces. Muzyka, jak i w innych częściach dekalogu jest znakomita, nadająca klimat filmowi. Akcja rozgrywa się dość dziwnie. Na początku wszystko się toczy spokojnie lecz do końca nie wiadomo o co chodzi, na końcu następuje przyśpieszenie. Nagle główny bohater zabija taksówkarza i trafia do celi śmierci. Scenografia, również jak muzyka, w innych filmach bardzo skromna, lecz nie z powodu małych zasobów pieniężnych natomiast z celu skupienia całej uwagi widza nad biegiem akcji.
Myślę, że film trafił do wszystkich. Ma on bezpośrednie przekazanie swojego morału życiowego. Że każde życie jest tyle samo warte. Wszystko w filmie jest zadziwiające jak i zarazem prostolinijne. Ten film można spokojnie polecić każdemu, bez problemu, że trudno będzie zrozumieć jego problematykę.