Napisz pracę o działalności jakobinów w rewolucyjnej Francji, zatytułowaną: Człowiek próbując stworzyć na ziemi raj, stworzyć może piekło. Zwróć uwagę na rozdźwięk między głoszonymi hasłami a rzeczywistością.

Wraz z nadejściem rewolucji francuskiej w XVII w., uchwaleniem konstytucji i wprowadzeniem nowego trójpodziału władzy, na wzór angielskich stowarzyszeń, także w mieszczańskich środowiskach Francji (zwłaszcza Paryża) zaczęły powstawać stowarzyszenia, które dziś można by określić mianem ?partii politycznych?.

Jednym z bardziej radykalnych i republikańskich było Stowarzyszenie Przyjaciół Konstytucji, na czele którego stał adwokat Maximilien Robespierre. Miejscem ich spotkań był odebrany dominikanom klasztor św. Jakuba, skąd w 1792r. przyjęli oficjalną nazwę Stowarzyszenia Jakobinów.
Początkowo nie stanowili oni wielkiej siły w Zgromadzeniu Prawodawczym powołanym na mocy konstytucji z 3 września 1791r. Dopiero w sierpniu 1792r. legislatywa ogłosiła zwołanie nowego parlamentu, którego członkowie mieli być wybierani w wyborach powszechnych. W nowym zgromadzeniu, nazwanym Konwentem Narodowym, które ogłosiło Francję republiką, lewicę zdominowali jakobini i kordelierzy, którzy od tego czasu odgrywali znaczną rolę w polityce państwa. Konwent osądził byłego króla i uznał go winnym zdrady, zaś za sprawą jakobinów przeforsowano decyzję o wydaniu wyroku śmierci, który wykonano 21 stycznia 1793r. Dzięki umiejętnej propagandzie Stowarzyszenie szybko uzyskało poparcie drobnomieszczaństwa i biedoty, a przychylność tłumu pozwalała na stopniowe przejmowanie władzy. Jeszcze tego samego roku, po wybuchu powstania w Wandei, w obliczu klęsk wojennych i nasileniu licznych kontrrewolucyjnych wystąpień, jakobini nie licząc się z dobrem jednostki zaczęli głosić potrzebę centralizacji władzy, ograniczenia wolności obywateli i konieczność wprowadzenia terroru, uznając utrzymanie rewolucji za wartość nadrzędną. Nieprzychylnych tym poglądom żyrondystów aresztowano pod zarzutem zdrady. Proces trwał zaledwie trzy dni, a Jacques Pierre Brissot oraz jego współtowarzysze, pozbawieni prawa do obrony zostali publicznie ścięci na gilotynie.

W czerwcu 1793r. zdominowany przez jakobinów Konwent ogłosił nową konstytucję. Gwarantowała ona obywatelom szereg praw i swobód. Państwo miało zapewnić prawo do oświaty, pracy i pomocy socjalnej. Potwierdzała ona także nienaruszalność mienia, wolność osobistą, religii i słowa. Powszechne prawo wyborcze i zasada zatwierdzania uchwał parlamentu przez referendum ludowe miało dawać obywatelom realny wpływ na ich życie. Ustawa ta miała znaczenie wyłącznie propagandowe. Nigdy nie weszła w życie, a społeczeństwu tłumaczono, iż nie jest to możliwe w obecnej sytuacji, gdyż ?wrogowie ludu? mogliby wykorzystać nadane im prawa i gwarancje. W rzeczywistości już w lipcu 1793r. jakobini wprowadzili rządy absolutne, powołując Komitet Ocalenia Publicznego. Teoretycznie miał być to organ wykonawczy Konwentu Narodowego, jednak w praktyce zastraszony parlament nie miał żadnej władzy. Fala represji objęła przeciwników rewolucji i osoby podejrzewane o nieprzychylne poglądy. Wprowadzono ?książeczkę lojalności?, którą musiał posiadać każdy obywatel dla potwierdzenia pozytywnego stosunku do rewolucji. Za obowiązującą uznano zasadę odpowiedzialności zbiorowej. Bunt żyrondystów spowodował zniszczenie Lyonu, a Wandei zabito ok. 200 tys. osób, w tym kobiety i dzieci. Zaczęto kontrolować gospodarkę. Ludność wsi zobowiązana była do dostarczania kontyngentów, reglamentowano dobra, odgórnie ustalano maksymalne ceny i minimalne płace. Aby nadal utrzymać poparcie biedoty na bogatych nakładano kontrybucje i niszczono ich domy.

Wkrótce wśród rządzących doszło do konfliktu wewnętrznego. Wobec rosnącej popularności hebertystów, głoszących potrzebę całkowitej likwidacji kościoła i konfiskaty dóbr bogatych, Robespierre i Danton dostrzegając niebezpieczeństwo zawarli porozumienie. W marcu 1794r. doprowadzili do aresztowania hebertystów i ich zgilotynowania. Jednak z powodu sporu Robespierre po raz kolejny wykorzystując poparcie biedniejszych warstw pozbył się politycznego oponenta. Nastąpił półtoramiesięczny okres wielkiego terroru. Oskarżeni przed trybunał rewolucyjny nie mieli nawet prawa do obrońcy. Wobec takiego zagrożenia zastraszony dotychczas Konwent zjednoczył się i zaatakował Robespierre?a i przywódców Komitetu Ocalenia Publicznego. 27 lipca 1794r. na mocy jakobińskiego prawa, bez sądu, skazał ich na zgilotynowanie.
Kilkuletnie rządy jakobinów zakończyły się klęską zarówno dla stowarzyszenia jak i samych obywateli i młodego jeszcze ustroju. Jako ?Przyjaciele Konstytucji? wcale nie liczyli się z prawami człowieka zawartymi w deklaracji z 1789 r. jak i późniejszą konstytucją z 1791.
W swej działalności pozbawieni jakichkolwiek skrupułów nie wahali się eliminować nie tylko nie wygodnych dla siebie obywateli, ale także dotychczasowych sojuszników. Opierając swą siłę na ludzkiej biedzie, propagandzie i strachu zapomnieli o oświeceniowych ideach, iż władza należy do ludu. Aby za wszelką cenę utrzymać rewolucję zepchnęli na margines prawa i potrzeby jednostki przecząc tym samym jej pierwotnym celom i ideałom.