Czy "Nie-Boska komedia" jako dramat polityczny i społeczny jest dialogiem dwóch racji? Dlaczego?
Dramat "Nie-Boska komedia" został napisany w 1833r. przez Zygmunta Krasińskiego pod wpływem przeżyć we Francji. Stał się wynikiem rozważań poety. Krasiński przebywał za granicą nie jako emigrant, ale jako człowiek miłujący folklor zagranicy.
Celem moich rozważań jest pokazanie, że ''Nie-Boska komedia'', to komedia dwóch racji.
W dramacie tym możemy zauważyć starcie dwóch słuszności cząstkowych: arystokracji oraz demokratów, którzy wypowiedzieli nieubłagalną wojnę przeciwnemu obozowi. Demokraci to dziki tłum, żądny krwi, zdolny tylko do niszczenia. Żądają zaspokojenia swoich najprostszych potrzeb.
Doprowadzeni do ostateczności chcieli wywołać rewolucję i zburzyć stare układy. Na ich czele stanął Pankracy, który był genialnym dowódcą, potrafił zapanować nad tłumem. Uważa on, że właśnie panującym- arystokracji należy przypisać spowodowanie nędzy, w jakiej musi żyć lud.
Pankracy, który jest racjonalistą proponuje hrabiemu Henrykowi- przywódcy ludu pieniądza rezygnację z walki.
Ten silnie broni arystokrację, uważa, że jest ona siłą sprawczą cywilizacji i pozwalała nie martwić się szaremu obywatelowi o politykę, zapewniając mu również pewną minimalną opiekę. Polemika między stronami nie rozwiązuje konfliktu. Arystokraci- ludzie tchórzliwi, słabi i podli zostają potępieni. Jednak zwycięstwo rewolucji jest krótkotrwałe. Pankracy mający świadomość jedynego przywódcy rewolucji pada rażony przez wizję Chrystusa, samowolnie sięgając po atrybuty jego władzy ginie jako samozwaniec.
Trudno nie zgodzić się z tym, że w dobie sporów polityczno-społecznych rzadko dochodzi do kompromisów. Myślę, że dowiodłam, iż "Nie-Boska komedia", to dramat dialogu dwóch racji.
Za tę pracę dostałam 4-