"Mieć wielu przyjaciół to nie mieć żadnego"

„Mieć wielu przyjaciół to nie mieć żadnego.”

Przyjaźń – „bliskie, serdeczne stosunki z kimś oparte na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu, możliwości liczenia na kogoś w każdej sytuacji”. Tak to piękne i szlachetne uczucie interpretuje „Słownik języka polskiego”. Jednak dla mnie jest to najważniejsze z całej gamy uczuć, które każdy człowiek może doznać, bez względu na wiek, pochodzenie i płeć.

Na przyjaciela zawsze można liczyć. Przekonał się o tym każdy, kto miał choćby najmniejszy problem. W sprawach, gdy coś się nam źle układa zawsze kierujemy się do przyjaciela, by ten nas wysłuchał i doradził. Możemy do niego zadzwonić o każdej porze dnia i nocy, bez względu na to gdzie jest, przyjedzie
i pomoże. Obecność tej drugiej osoby daje nam siłę i wiarę do podejmowania nowych wyzwań oraz do czerpania jak największej radości z życia.

W książce Antoine de Saint-Exupery „Mały Książę” możemy znaleźć dużo informacji na temat przyjaźni. Szczególną lekcję zaufania dają nam tytułowy Mały Książę i lis. Chłopiec podczas swojej samotnej wędrówki po Ziemi, napotkał lisa. Książę czując się samotnie poprosił go, by się z nim pobawił, lecz zwierzę odrzekło ,,Nie mogę bawić się z tobą. Nie jestem oswojony". Ciekawski malec zapragnął poznać znaczenie tego słowa. Lis oznajmił mu, że "oswoić", ma to samo znaczenie co "stworzyć więzy". "Teraz jesteś dla mnie małym chłopcem, podobnym do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuję ciebie. I ty także mnie nie potrzebujesz. (...) Lecz jeśli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować. Będziesz dla mnie jedyny
na świecie. I ja będą dla ciebie jedyny na świecie"- tłumaczył. Potem opracował z nim skomplikowany proces "oswajania", polegający na nabieraniu do siebie zaufania,
a także na poznawaniu się. Twierdził: "Poznaje się tylko to, co się oswoi. Ludzie mają zbyt mało czasu, by cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe.
A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół".

Przyjaźń jest dla człowieka uczuciem bardzo intensywnym. Gdy oczekujemy spotkania z przyjacielem jesteśmy najpierw niecierpliwi, by potem stać się szczęśliwymi. Niestety przyjaźń może nieść za sobą łzy i smutek, zwłaszcza gdy będzie trzeba się rozstać lub gdy doznamy przykrości ze strony drugiej osoby. Nie wolno nam jednak zapominać, że zawsze możemy wszystko naprawić i jeśli pokłóciliśmy się z prawdziwym przyjacielem to w ciągu kilku minut wybaczymy sobie wszelkie urazy i dalej będziemy się wspierać.

Niemalże ideałem przyjaźni są dla mnie stosunki międzyludzkie, ukazane
w powieści Aleksandra Kamińskiego "Kamienie na szaniec". Przedstawiona jest tu niezwykła więź, łącząca: Rudego (Jana Bytnara), Zośkę (Tadeusza Zawadzkiego)
i Alka (Aleksego Dawidowskiego). Chłopcy, mimo bardzo ciężkich czasów (akcja powieści rozgrywa się w trakcie II wojny światowej), darzą się niezwykłym uczuciem i troską. W obliczu śmierci nie dbają o własne dobro, lecz o swoich najbliższych. Moim zdaniem ich postawa wobec przyjaciół była i jest godna naszego podziwu
i szacunku.

Albert Schweitzer powiedział ,,Najpiękniejsza przyjaźń istnieje między ludźmi, którzy wiele od drugich oczekują, ale nigdy nie żądają”. I to jest właśnie w przyjaźni piękne. Wymagamy od siebie, lecz gdy coś nam się nie powiedzie wiemy, że i tak przyjaciel nas nie opuści, a nawet wesprze i pomoże dalej kroczyć przez życie.

Na koniec chciałabym zaapelować o niepokładanie nadziei i wiary w dużą ilość osób. Uważam, że lepiej jest dla człowieka znaleźć sobie jednego przyjaciela – wiernego, oddanego i na całe życie, aniżeli posiadać ich wielu. Najlepiej ilustrują to słowa : „Jeden przyjaciel w życiu to dużo, dwoje to luksus, a troje – to prawie niemożliwe”.