Słowo ojczyzna dla bohaterów powieści Stefana Żeromskiego-"Syzyfowe prace", oznaczało jedyny i prawdziwy dom, w którym pragnie się żyć i umierać. Gdyby, któryś z głównych bohaterów miał zdefiniować słowo, oczyzna, zapewnie brzmiało by to w ten sposób: Ojczyzna to dusza każdego człowieka, o nią warto walczyć, za nią umierać. Jest cenniejsza niż życie i nie da się o niej zapomnieć, nawet gdyby przestała istnieć na mapach, oraz w oczach innych ludzi, ojczyzna będzie zawsze w naszych sercach i pamięci. Dla głównych bohaterów ich kraj był jak nieodkryty ląd, ciągle pragnęli oni poznawać historię Polski, cenili ponad wszystko literaturę Polską, polskich pisarzy. Czuli się oni odpowiedzialni za swój kraj, starali się podtrzymać jego tradycję i język. Ojczyzna była dla nich matką zakutą w kajdany, pozbawioną wolności. Gdy w ten sposób myślę o bohaterach tej powieści cieszę się z tego, że żyję w wolnym kraju, że mogę mówić, uczyć si w języku polskim. Szkoda tylko, że tak mało ludzi potrafi docenić to co ma. Dlaczego teraz Polacy nie mówią tak pięknie o ojczyźnie jak bohaterowie" Syzyfowych prac"? Odpowiedź jest bardzo prosta. W dzisiejszych czasach nie zdajemy sobie sprawy z tego jak cenny otrzymaliśmy dar od losu. Żyjemy w wolnym kaju, mamy swój własny język, mamy wszystko to o czym ludzie żyjący w tamtych czasach mogli tylko marzyć.