Czy naprawdę człowiekowi najbardziej jest potrzebny drugi człowiek ?

Bardzo często spotykamy ludzi samotnych, którzy zazwyczaj nie mają się do kogo odezwać i żyją w swoim ,,pustym" świecie. Czy naprawdę człowiekowi najbardziej jest potrzebny drugi człowiek ? Trzeba się nad tym zastanowić.
Zacznę od rozważenia tego problemu.
Każdy zgodzi się z faktem, że dobrze jest mieć osobę towarzyszącą, m.in. brata, siostrę czy rodziców. Zawsze mogą nam pomóc w trudnych chwilach, porozmawiać, podzielić się swoimi poglądami. Zwróćmy uwagę, że osoby samotne są najczęściej zamknięte w sobie i nie mające się do kogo odezwać.
Chciałam jeszcze rozpatrzeć inną sprawę. Najgorzej mają ludzie samotni, którzy są kalekami, są chorzy lub muszą bez przerwy leżeć w łóżku. Kto im wtedy pomoże, podniesie na duchu ? Niestety, brak drugiej osoby w takim oto przypadku jest po prostu tragedią.
Chciałabym podać przykład pewnej kobiety, która była przez wiele lat osamotniona. Zawsze wszędzie chodziła sama, do nikogo się nie odzywała, a także stroniła od ludzi, a ci od niej. Aż pewnego dnia ona popełniła samobójstwo. Czyżby z powodu braku drugiej osoby ? Nie wiadomo. Mimo to, uważam że raczej tak. Samotność jest bardzo przytłaczająca. Postawmy się na miejscu takich ludzi. Czy wytrzymalibyśmy kilka lat lub nawet całe życie w samotności wśród czterech ścian domu ? Ja osobiście bym nie wytrzymała.
W podsumowaniu mogę stwierdzić, że samotność jest najgorszą rzeczą w życiu i naprawdę człowiekowi najbardziej potrzebny jest drugi człowiek.