Charakterystyka Izoldy

Izolda jest bohaterką wielu celtyckich podań. Legend o niej i Tristanie istnieje wiele, lecz książką przedstawiającą najdokładniej średniowieczną parę są „Dzieje Tristana i Izoldy”. Dziewczyna jest córką króla Irlandii, zna się na ziołach i ziołolecznictwie. Jej mężem jest władca Kornwalii – Marek, lecz ich małżeństwo nie wynika z miłości. Serce dziewczyny należy do młodego rycerza – Tristana.
O Izoldzie nie wiemy wiele, przynajmniej w kwestii wyglądu. Z wypowiedzi bohaterów można wywnioskować, iż odznacza ją nieprzeciętna uroda. Nazywano ją „królową o złotym warkoczu”, z powodu jej długich, pszenicznych włosów.
Złotowłosa był odważna i zdolna do poświęceń w imię miłości. Chcąc uchronić ukochanego przed śmiercią powiedziała Tristanowi iż woli „ponieść śmierć (…) byleś ty ocalał. Ha, byłaby to wielka radość!”. Godnie przyjęła wyrok śmierci na stosie i nie sprzeciwiała się temu. Przez cały czas spotykała się potajemnie z Tristanem, choć stanowiło to dla obojga ogromne niebezpieczeństwo.
Izolda była także dobrą królową. Lud szanował ją i kochał zarówno w Irlandii, skąd pochodziła, jak i w Kornwalii. Świadczy o tym chociażby fakt, że gdy Marek wydał na nią wyrok, lud błagał go o zmianę decyzji: „Boże, litości dla niej! (…) jakąś żałobę rzucili na tę ziemię ci, którzy cię wydali! Przekleństwo dla niech!”
Królowa znała się także na ziołolecznictwie. Dzięki tej umiejętności poznała Tristana: gdy był ranny, zaniesiono go do jej domu, aby go uleczyła. Pomagała w ten sposób wielu ludziom, co w pewnej mierze było przyczyną uwielbienia jej przez lud.
Poza tym dziewczynę cechowała roztropność i duża doza inteligencji. Potrafiła sprawiedliwie rozsądzić sprawę Tristana (zabicie Morhołta – wuja Izoldy) i wybaczyć mu, gdyż przedstawił jej wystarczające przyczyny walki i uśmiercenia jej krewnego.
Biorąc pod uwagę wszystkie wymienione cechy, których niestety nie ma zbyt dużo, wydaje mi się że Izolda był postacią interesującą. Nie tylko pod względem wyglądu, bo to przecież nie on decyduje o tym, jacy jesteśmy. Jej życie wewnętrzne było bogate a czyny szlachetne. Umarła obok swojego ukochanego, choć zasługiwała na dalsze życie. Izolda to niewątpliwie postać godna naśladowania, przynajmniej w pewnych kwestiach.