Praca, moc, fala mechaniczna, prętkość światła, czas i przestrzeń (ściąga)

Tarcie: to siły przeciwdziałające ruchowi występujące na styku 2 ciał. Gdy ciało się porusza , zwrot siły tarcia jest zawsze przeciwny do zwrotu prędkości ciała. Gdy ciało spoczywa, zwrot siły tarrcia, jest przeciwny do siły działającej do wprawienia ciała w ruch. T statyczne: jego siły działają gdy ciało spoczywa a my chcemy wprowadzić je w ruch, wartość siły tego tarcia rośnie wraz ze wzrostem siły wprowadzającej w ruch T kinetyczne: występuje gdy ciało się porusza. Wartość siły tarcia kin. nie zależy od siły która je poruszającej ciało Wartość siły tarcia: Maksymalna wartość tej siły jest równa iloczynowi siły nacisku ciała na podłoże oraz współczynnika tarcia statycznego Praca mechaniczna: pracą nazywamy pokonywanie pewnych oporów na pewnej drodze kierunek działania siły jest zgodny z kierunkiem przesunięcia W = F s kierunek działania siły tworzy pewien kont z kierunkiem przesunięcia W = F s cos a Jednostka: Dżul [J] 1J = [1N * 1m] Moc urządzenia: to stosunek pracy do czasu w którym ta praca została wykonana P = W | t Sprawność urządzenia: to stosunek mocy otrzymanej z urządzenia do mocy dostarczonej to niego h =Pot | Pod * 100% Energia: to taka wielkość fizyczna której przyrost równy jest pracy wykonanej nad ciałem „tyle mamy ile damy”. Energię ma ciało które jest w stanie wykonać jakąś pracę np. ciało podniesione na pewną wysokość(energia potencjalna) Podział energii mechanicznej: energia potencjalna: sprężystości ciężkości. energia kinetyczna E kinetyczna: ma ją ciało które się porusza. Jej wartość jest proporcjonalna do masy ciała i kwadratu prędkości tego ciała. Ek = ½ m * v 2 Energia kinetyczna początkowa + wykonywana praca = energia kinetyczna końcowa E potencjalna: jej wartość jest względną ,jej zmianę obliczmy ze wzoru ∆Ep = mgh, zależy od: masy ciała i sprężystości, miejsca położonego ciała względem przyjętgo układu odniesienia ,nie znika zmienia tylko swą postać ,jej wartość od przyjętego układu odniesienia E potencjalna sprężystości: zgromadzona w rozciągniętej i ściśniętej sprężynie wartość siły sprężystości F->s = Fs – kx ,można ją obliczyć ze wzoru ∆Eps = ½ * k * x2 Fala: zaburzenie powstające w ośrodku sprężystym i przenoszące się na inne ośrodki. F poprzeczna: jej cząsteczki drgają w kierunku prostopadłym do kierunku fali. F podłużna: fale wykonuje ruch wzdłuż kierunku fali. Wielkości opisujące fale: Amplituda (A): maksymalne wychylenie cząsteczek ośrodka z położenia równowagi Okres(T): czas jaki cząsteczka potrzebuje na wykonanie jednego pełnego drgania, lub czas jaki upływa pomiędzy przejściami kolejnych grzbietów fali. Częstotliwość(t): liczba pełnych drgań cząsteczek ośrodka w jednostce czasu f=1/T; F= Hz. Długość(λ) odległość na jaką rozchodzi się fala w ciągu jednego okresu. Prędkość(u): prędkość rozchodzenia się fali w danym ośrodku. Ośrodek sprężysty: taki zbudowany z cząsteczek(próżnia nie jest) Światło: to fala elektromagnetyczna (c= 300 000 km/s) Fala elektromagnetyczna: to wzajemne przenikanie się 2 pól – magnetycznego i elektrycznego. W polu tym wektor natężenia pola elektr. I wektor indukcji magnetycznej są do siebie prostopadłe oraz prostopadłe do kierunku rozchodzenia się fal.