Analiza i interpretacja wiersza "Coś ty atenom zrobił, Sokratesie." Cyprian Kamil Norwid.

Głównym tematem utworu jest ukazanie postrzegania wybitnych ludzi przez społeczeństwo za życia i po śmierci.
Liryka bezpośrednia, refleksyjno-filozoficzna
Podmiot liryczny stworzył utwór po śmierci Adama Mickiewicza.
Prowadzi monolog kierujący do wielu wybitnych, zmarłych już osób.
Utwór podzielony jest na dwie części. W pierwszej części podmiot liryczny używa
paralelizmu składniowego, zestawia ze sobą sylwetki wielu osób w podobny sposób.
W drugiej części utworu zwraca się bezpośrednio do zmarłego Adama Mickiewicza,
którego czeka według podmiotu lirycznego podobny los, jak uprzednio wymienionych
postaci.

Pierwsza część:
Podmiot liryczny używa paralelizmu składniowego aby ukazać podobieństwo losów
wymienionych postaci.
Postaci te za życia były niedoceniane, wręcz odrzucane lub karane, a po śmierci zostały
docenione..Ukazuje to fakt, że swoimi zdolnościami wyprzedzali czasy w których żyli. Ich poglądy odbiegały od przyjętych w ich czasach schematów.
Pytania retoryczne podkreślają tragizm losów postaci.
Podmiot liryczny wskazuje również, że żaden z nich nie zaznał spokoju nawet po śmierci, gdyż ich groby, bądź urny, były wielokrotnie naruszane i zmieniały miejsce swego spoczynku.
Pod koniec części pierwszej, podmiot liryczny wspomina niedawno zmarłego Adama Mickiewicza(zm. 26 listopada 1855). Nie opisuje go w taki sposób jak poprzednich osób w utworze, lecz kieruje do niego drugą część utworu, w innej kompozycji.

Druga część:
Norwid przewiduje losy, które spotkały Adama Mickiewicza. Stwierdził, że niezależnie od pierwszego pochówku, jego zwłoki i tak zostaną ponownie naruszone i przeniesione w inne miejsce. Przewidział również, że najbardziej żal jego śmierci będzie osobom, które nie żyły w czasach Mickiewicza. Podmiot liryczny uważa, że taki cykl życia i sławy jest powtarzalny od wieków, i osoby wybitne zostają zauważone dopiero po śmierci, gdy ludzie dojrzeją do ich poglądów.