Czy zbrodnia i szaleństwo są wytworem warunków zewnętrznych czy stałymi elementami natury?

Czy zbrodnia i szaleństwo są wytworem warunków zewnętrznych czy stałymi elementami natury?"Moja cywilizacja, która niegdyś rozpłomieniała apostołów, poskramiała gwałtowników, niosła wolność ludom niewolników, dziś nie potrafi już ani zapalać, ani nawracać."
~` Antoine de Saint-Exupéry


Nauka odgrywa arcyważną rolę w rozwoju ludzkości, ale to do czego każdy z nas dąży to szczęście. Stan, którego nie można do końca zdefiniować. W każdym z nas drzemią filozoficzne rozważania. To tworzy nasz charakter, który buduje cząstkę społeczeństwa. Ono zaś jest sporym elementem układanki w naszej drodze do szczęścia.
W każdym społeczeństwie odnajdziemy pewne dysfunkcje, które pociągną za sobą szereg innych. Nie wszystko jest bowiem takie jakie chcielibyśmy by było. Świat jest pełen nienawiści, brutalności i szaleństwa. Wiemy jakie są tego skutki, ale czy znamy przyczyny?
Zbrodnia i szaleństwo wpisały się na stałe w sztukę i kulturę naszego gatunku.
Morderstwa i obłąkanie to obok romansów najczęstsze tematy współczesnej literatury i filmu.
Każdy kolejny autor, czytelnik czy widz próbuje rozwikłać zagadkę kryjącą się za niemoralną zbrodnią i odpowiedzieć na pytanie co kierowało osobą, która dopuściła się najcięższego z możliwych przestępstwa.
Wszystko to znajdziemy już w czasach biblijnego Kaina bratobójcy czy m.in. w „Makbecie” Szekspira. Żądny władzy tytułowy bohater dopuszcza się zbrodni morderstwa co w efekcie doprowadza go do szaleństwa i zaczyna widzieć duchy. Ohydnego czynu dopuszcza się też „Balladyna” wykreowana przez Słowackiego.
Zabija swoją siostrę, męża, kochanka i wypędza własną matkę. Ją również dotykają wyrzuty sumienia. Ten sam los spotyka Rodiona ze „Zbrodni i Kary”, który uważał iż jego cel uświęca środki.
Wymienione wyżej dzieła klasyki literatury to tylko kropla w morzu jakim jest motyw zbrodni. Każdy z nas zna nieco bardziej współczesne niezwykle wciągające powieści kryminalne Agaty Christie czy filmowe superprodukcje tj. „Milczenie Owiec” lub „Bezsenność”.






Choć zbrodnia i szaleństwo często idą ze sobą w parze musimy pamiętać, że nie są równorzędne. O ile zbrodniarz to szaleniec, szaleniec niekoniecznie jest zbrodniarzem. Większość nienormalnych zachowań to nazwane i opisane jednostki chorobowe. Różnią je tylko przyczyny ich występowania. Mawia się, że ktoś zwariował, postradał zmysły czy po prostu oszalał. Jedni na skutek dużego szoku, inni z powodu samotności. Niezależnie od ich historii społeczeństwo jest im nieprzychylne a osoby te zazwyczaj się wycofują. Łączy ich tragizm.
Pamiętajmy jednak, że obłąkanie w dobie romantyzmu oznaczało nadzwyczajne umiejętności łączenia się z zaświatami, które były niezwykle wartościowe dla ówczesnych badaczy rzeczywistości. By ukazać innym ich założenia spod pióra wyszły takie postacie jak Iwan Bezdomny z „Mistrza i Małgorzaty” Bułhakowa czy Konrad z III cz. „Dziadów” Mickiewicza.

Motyw szaleństwa pojawia się również w malarstwie m.in Hieronima Bosha. Znawcy sztuki donoszą również, że niektórzy artyści malarze celowo narkotyzowali się, tym samym będąc w stanie bliskim obłędu, by nadać charakteru ich dziełom. Fabuły filmów również wykorzystują szaleństwo jako środek artystycznego przekazu. Należą do nich pozycje tj. „Lot nad kukułczym gniazdem” „Lśnienie” czy „Obłęd”

Film czy literatura służą rozrywce i rozwojowi człowieka. Powinny zmuszać nas do refleksji i inspirować. Niestety nie każdy jest w stanie oddzielić rzeczywistość od fikcji i możemy zaobserwować związany z tym wzrost przestępczości. W XXI wieku następuje zjawisko odwrotne do pierwotnego jakim jest nagrywanie filmów na podstawie prawdziwych historii. Dziś ludzie popełniają bestialskie zbrodnie utożsamiając się z postaciami fikcyjnymi. Dzieje się tak, ponieważ umysły podatne na wpływy obserwują na ekranach swoich telewizorów dokonywanie zbrodni od najmłodszych lat.

OZNACZA TO, ŻE ZBRODNIA I SZALEŃSTWO SĄ WYTWOREM WARUNKÓW ZEWNĘTRZNYCH.
Można by pomyśleć, że jeśli motywy te są widoczne na przestrzeni tysiącleci oznacza to całkowite ich zakorzenienie w kulturze i uznanie za naturalne.
Owszem, nie jest to żadna nowość dla ludzkości. Zauważmy jednak, że inne, bardziej prymitywne gatunki nie mordują z premedytacją w obrębie własnej rasy oraz nie przejawiają cech chorób psychicznych.
Zwierzęta i dzieci są istotami niewinnymi z natury. W traktacie pedagogicznym „Emil czyli o wychowaniu” Jan Rousseau (czyt.”Ruso”) sugeruje, iż wolne wybory i ograniczony kontakt z cywilizacją warunkują odpowiednie wychowanie dziecka. To ludzie dorośli wypaczeni przez rzeczywistość miewają problemy z utrzymaniem odpowiedniej postawy moralnej.

Definicja kultury to dorobek przekazywany przez pokolenia. To co zostało wypracowane przez ludzi i nie jest biologicznie dziedziczone.
Wielka, niezatrzymująca się machina jaką jest cywilizacja w którymś momencie popełniła błąd i stworzyła zło, które przejawia się pod wieloma postaciami i szerzy się niczym zaraza.

Człowiek rozwija się od poczęcia aż do śmierci, doświadczając różnych przeżyć i emocji. Wraz z ciałem wzrasta charakter. Dzieło stworzenia zostało poznane w znacznym stopniu dzięki „mędrca szkiełku i oku”. Skomplikowane reakcje chemiczne, astronomia czy budowa każdego życia na Ziemi nie są już zagadkami. Potęga naszych umysłów wciąż zaskakuje. Po naszej planecie chodziło już wielu geniuszy . Nikt jednak nie poznał umysłu ludzkiego w całości, ale wiemy, że nikt nie rodzi się złoczyńcą czy szaleńcem. Staje się nim przez czynniki zewnętrzne.