Tomasz Judym - bohater samotny i heroiczny.

Tomasz Judym to główny bohater powieści Stefana Żeromskiego pod tytułem „Ludzie Bezdomni”. Jest on absolwentem paryskiej uczelni. W utworze nie znajdziemy fragmentu mówiącego o wyglądzie Judyma. Od najmłodszych lat polegał tylko na sobie. Musiał nauczyć się radzić sobie samemu bez niczyjej pomocy. Być może te doświadczenia ukształtowały jego charakter w dorosłym życiu.
Zabrany przez ciotkę w celu lepszego wykształcenie był poniżany, traktowany jak służący. Jedynie dzięki silnej woli i uporowi zdołał ukończyć kolejne szkoły. Gdy go poznajemy jest on absolwentem studiów medycznych po praktyce w Paryżu. Jest wykształcony, mądry i chce mieść pomoc biednym. Ma kompleksy z powodu pochodzenia, gdyż wychowywał się w biednej warszawskiej dzielnicy. Być może z tego względu drzemie w nim bardzo duża chęć pomagania biedakom z najniższych sfer których nie stać na prywatne wizyty lekarskie. Jest wychowankiem pozytywistycznych wartości, które pragnie realizować w oparciu o hasła pracy organicznej i pracy u podstaw. Wierzy że ewolucja świata jest w stanie poprawić warunki sanitarne wśród najbiedniejszych. Judym nie rozprawia o działaniu lecz przystępuje do działania. Taką rolę miał odegrać referat wygłoszony podczas zebrania lekarzy. Niestety Judym spotkał się z negatywną reakcją innych na jego propozycje.
Wędrując po ulicach Krochmalnej i Cichej Judym czuje wstręt do ludzi wyniszczonych biedotom. Wszędzie widzi brud i pracę w niehigienicznych warunkach. Nie czuje się najlepiej wśród tych ludzi gdyż czuje na sobie ich zazdrosne spojrzenia. Kaprys ciotki, który pozwolił mu na lepsze wykształcenia wyobcował do ze środowiska w którym się wychowywał.
Judym był człowiekiem bardzo samotnym. Został odrzucony przez środowisko lekarskie, w Cisach również nie mógł dojść do porozumienia z dyrektorem i administratorem. Jego samotność dotyka również sfery prywatnej. Z ludźmi ze swojej klasy nie czuje więzi emocjonalnej, a wśród ludzi bogatych czuje się wyobcowany ze względu na niskie pochodzenie. Pozostaje również samotny w sferze miłosnej. Wybierając walkę z nędzą i ubóstwem odrzuca możliwość założenia rodziny z Joanną Podborska. Wierzy że swoje uczucia musi poświęcić wyższej idei.
Tomasz Judym jest bohaterem tragicznym. Jego tragizm oparty jest na konieczności wyboru między prywatnym szczęściem a koniecznością spłacenia długu wobec tych, z których się wywodzi. Czytelnik sam może dostrzec jego zalety i wady. Jest indywidualistą bardzo ambitnym, kieruje się w stronę obranego celu i nigdy z niej nie zbacza.