Odkrycia Wikingów

Ameryka, historia odkryć i podróży geograficznych, pierwsze odkrycia na obszarze Ameryki w X w. należą do Normanów. 981-982 Eryk Rudy dopłynął do Grenlandii, ok. 1000 jego syn, Leif, dotarł do ziem, które nazwał: Helluland (Ziemia Płaskiego Kamienia), Markland (Ziemia Lasów) i Winland (Ziemia Winorośli). Część historyków utożsamia je kolejno: ze wschodnim Labradorem, Nową Fundlandią i Nową Szkocją (lub Nową Anglią). Odkrycia dokonane przez Normanów pozostały jednak nieznane współczesnym i nie przyczyniły się do poszerzenia wiedzy geograficznej o nowym kontynencie.

Normanowie, nazwa nadana w VIII-XI w. w zachodniej Europie mieszkańcom Skandynawii, Półwyspu Jutlandzkiego i wysp duńskich, którzy podejmowali szereg wypraw zdobywczych, zakładając na podbitych przez siebie terenach nowe państwa. Normanowie duńscy zasiedlili głównie wybrzeża Niemiec i Francji u ujścia Sekwany (dzisiejsza Normandia), w 911 uznając się lennikami królów francuskich.

W XI w. opanowali południową Italię i Sycylię (1059) oraz Anglię (Wilhelm I Zdobywca, 1066). Normanowie norwescy osiedlili się m.in. na Islandii, w części Szkocji i Irlandii. Ok. 1000 odkryli Grenlandię i dotarli do Ameryki (wybrzeże Labradoru). Normanowie szwedzcy, tzw. Waregowie, dotarli na Ruś przez Zatokę Fińską i Ryską oraz na ziemie pozostające pod panowaniem bizantyjskim i arabskim. Od normańskiego wodza Ruryka wywodzi się niekiedy rodowód rosyjskiej dynastii Rurykowiczów.

W okresie średniowiecza wśród narodów europejskich penetrujących morza, szczególnie zaś północny Atlantyk byli Normanowie (wikingowie). W połowie VIII w. Skolonizowali oni Islandie. Ottar kierując się wzdłuż zachodnich wybrzeży Półwyspu Skandynawskiego, dotarł poza krąg polarny, prawdopodobnie do wybrzeży Morza Białego. Eryk Rudy z Islandii dopłynął do Grenlandii. W czasie kolejnej podróży z Islandii na Grenlandie łodzie Bjarni Herjulfsona zostały zniesione i dotarły prawdopodobnie do wybrzeży Ameryki Pn. ok. X w. Leif Eriksson, po powrocie z Norwegii do osady Wikingów na południu Grenlandii, wypłynął ponownie i kierował się na zachód. Istnieje wiele przesłanek wskazujących na to, że istotnie dotarł on do wybrzeży amerykańskich, które spenetrował, i w kraju Vineland, położonym prawdopodobnie w Nowej Funlandi, zamierzał założyć osadę. W omawianym okresie, na który przypadały liczne wyprawy Wikingów, klimat w części północnego Atlantyku i Europy był nadzwyczaj łagodny. Można przypuszczać, że mogło ty mieć wpływ na sukcesy Wikingów.