"Czego chcesz od nas Panie" Kochanowskiego

Najprawdopodobniej jest to pierwszy utwór Jana Kochanowskiego napisany w języku polskim. Jest to hymn pochwalny dla Boga, chociaż autor ani razu nie używa tego wyrazu, zastępuje go tu zwrotem „Panie”. Utwór rozpoczyna się apostrofą skierowaną do Niego, która występuje tu w formie pytania retorycznego zawierającego epitety. Autor stosuje ten zabieg, by uwznioślić hojność i dobroć Boga. Podmiot liryczny wypowiada się tu w imieniu zbiorowości, jednak raz w wierszu pojawia się podmiot jednostkowy „Złota też, wiem, nie pragniesz”. Wypowiada się tu człowiek w imieniu ludzi, więc jest to także wypowiedź w imieniu wszystkich.

Pieśń ta przedstawia Boga jako wspaniałego i doskonałego stwórcę. Jest on wszechobecny, ogarnia całą rzeczywistość. Wszystko co istnieje należy do Niego, dlatego człowiek nic nie może Mu ofiarować, jedyne, co może zrobić to „wyznawać go wdzięcznym sercem”. W trzeciej, czwartej, piątej i szóstej strofie Kochanowski przedstawia Boga jako doskonałego stwórcę, architekta i zarazem artystę. Świat, który wyszedł z jego ręki jest idealnie dokończonym dziełem sztuki. Bóg jest tu jednak nie tylko stwórcą, ale także dobrotliwym ojcem i opiekunem „Za Twoim rozkazaniem w brzegach morze stoi”, „A z Twoich rąk wszelkie źwierzę patrza swej żywności/ A Ty każdego żywiesz w z Twej szczodrobliwości”. Poeta przy tych opisie posłużył się antropomorfizacją w celu zbliżenia Boga i człowieka.

Kochanowski ukazuje przeciwny obraz Boga do antycznego i średniowiecznego. Podmiot liryczny opisuje tworzenie świata jako pracę podobną do ludzkiej. Ziemia ma tu również cechy ludzkie, jest upersonifikowana. Tyś fundament założył nieobeszłej ziemi/ i przykryłeś jej nagość zioły rozlicznemi”. W utworze tym jest widoczna harmonia i ład świata. Jest to zgodne z epokom renesansu i jej założeniami. Ostatnia strofa ma charakter pochwalny i dziękczynny, a jej zakończenie „Jedno zawżdy niech będziem pod skrzydłami Twemi” jest prośbą o nieustanną opiekę.

Rymy w tym wierszu są dokładne, zawsze powtarza się w nich półtorej sylaby (np. dary-miary; Ciebie-niebie). Mamy tu także do czynienia z wierszem sylabicznym, każdy wers składa się z 13 sylab i ma średniówkę po 7 sylabie. Dzięki temu utwór jest bardzo rytmiczny.