Czy doświadczenia życiowe wpływają na postawę człowieka? Omów zagadnienie odwołując się do wybranych przez ciebie tekstów literackich.

Można się zastanawiać czy doświadczenia życiowe wpływają na postawę człowieka. Czy zmieniają jego zachowanie i postrzeganie świata, wzbudzają skrajne emocje i chęć zmiany dla bliźnich czy może nie. Można też stwierdzić, że takie doświadczenia zmieniają człowieka.

Przeżycia wpływają na postawę człowieka na różne sposoby. Jedni nie radzą sobie z problemami i zmieniają się, zamykają się w sobie, stają sie agresywni lub też szukają pomocy. Pierwszy sposób kojarzony jest z zachowaniem Makbeta. Po tym, jak czarownice przepowiedziały mu, ze zostanie królem Szkocji, Makbet chciał by słowa czarownic się spełniły. Lady Makbet namawiała go do popełnienia zbrodni na królu. Makbet zastanawiał się czy to jest dobry pomysł, jednak jego żona miała silniejsze argumenty i przekonała go by zachował się w ten sposób. Po tym wydarzeniu życie Makbeta zmieniło się diametralnie i sam o tym dobrze wiedział. Nie był już tą samą osobą, którą był przed zbrodnią. Uczucia odłożył na bok, bardziej liczyło się, by w końcu był królem niż to, w jaki sposób do tego dojdzie. Określenie ''po trupach do celu'' doskonale oddaje to, jak zachowywał się bohater. Był bezwzględny i okrutny. Zbrodnia zmieniła jego życie na zawsze. Nie wyszło mu to na dobre, jednak nie mógł nic z tym poradzić.

Tak samo było w przypadku postaci z książki ''Jutro'' autora Johna Mardsena. Bohaterami tej powieści są nastolatkowie, którzy wyruszają na kilkudniową wycieczkę w góry by odkryć nowe miejsca i chwilowo odciąć się od swojego życia. Po powrocie do domu zorientowali się, że coś jest nie tak. Ich rodzin nie było w domach, na ulicach wiało pustką i nie działały linie telefoniczne. Jak się potem okazuje ich kraj zostaje opanowany przez wojska pochodzące z innego kraju. Młodzież od tego momentu była skazana tylko na siebie. Musieli trzymać się razem i uważać na każdy ruch. Zaczęli zachowywać się jak partyzanci podczas wojny, stworzyli swój obóz, zajęli się hodowlą by mieć skąd czerpać pożywienie, chodzili na zwiady i obmyślali plany dostania się do okupowanych terenów i nawiązania kontaktów z rodzinami. Już nie zachowywali się jak typowi nastolatkowie w ich wieku. Nie mieli problemów takich jak klasówka z matematyki następnego dnia lub na co przeznaczyć kieszonkowe. Po powrocie z wyprawy zaczęło się ich nowe życie. Walczyli o to by przetrwać, dostać się do swoich rodzin i dowiedzieć się, dlaczego to właśnie przydarzyło się im. Wojna zmieniła ich nastawienie do wszystkiego, zmieniła ich osobowości. Zaczęli dostrzegać cierpienie innych, ponieważ sami z nim obcowali, jednak nie byli tak bardzo emocjonalni jak wcześniej. Nie martwili się każdą napotkaną bzdurą, wiedzieli, że muszą zmierzyć się z czymś znacznie większym.

Daniel Sempere, bohater powieści ''Cień wiatru'' autora Carlosa Ruiza Zafóna też borykał się z różnymi przeżyciami. Jako 10-letni chłopiec został zaprowadzony przez ojca na Cmentarz Zapomnianych Książek gdzie musiał wybrać książkę, która będzie mu towarzyszyć przez dłuższy czas gdy dorastał. Wybrał powieść Juliana Caraxa o tytule ''Cień wiatru''. Daniela pochłonął świat tej powieści tak bardzo, że chciał się dowiedzieć czegoś o autorze i odkryć kolejne jego dzieła. Poszukiwania książek Juliana sprawiały, że stawał się im coraz bliższy, stawiał czoła nowym wyzwaniom i nie chciał być więcej tchórzliwym chłopcem. Przez ciekawość wpakował się w kłopoty. Daniel tak bardzo utożsamiał się z książką, że porównywał ją do swojego życia. Stał się przez to bardziej podejrzliwy i nie ufał nikomu z wyjątkiem swojego ojca i oddanego przyjaciela. Zakochał się w Klarze, kobiecie starszej od niego o kilka lat i został zdradzony. To wydarzenie miało duży wpływ na jego życie. Czuł się oszukany, nie chciał widzieć żadnej kobiety na oczy. Sądził, iż nie będzie w stanie zaufać i pokochać innej osoby tak bardzo jak Klary, jednak na jego drodze pojawiła się Bea. Na nowo odkrył co to znaczy miłość. Po odnalezieniu autora i rozstrzygnięciu wszystkich zagadek nie był już tą samą osobą, te doświadczenia odbiły się nieodwracalnie na jego życiu.

Jest też wiele przykładów z życia codziennego, gdzie można powiedzieć, że doświadczenia życiowe zmieniają ludzi. Jest tak w przypadku osób, które doświadczyły traumatycznych przeżyć jak śmierć lub choroba bliskiej osoby. Ludzie inaczej patrzą na świat, dostrzegają i rozumieją problemy innych, wiedzą jak mogą się czuć. Wspierają i doradzają jak radzić sobie z problemami takimi jak uzależnienia. Dzieci, które pochodzą z rodzin, w których nie wszystko się układa, rodzic nadużywa alkoholu lub narkotyków, będą bardzo ostrożne w stosunkach z innymi ludźmi. Nie będą ufać im tak, jakby tego chciały, mogą się obawiać odrzucenia lub ponownego skrzywdzenia.

Ludzie są różni, mają inną osobowość, inną przeszłość i przebywają w kręgu różnych ludzi, dlatego doświadczenia życiowe zmieniają ich w większym lub mniejszym stopniu. Jedni przeżywają swoje sukcesy lub porażki bardzo emocjolanie, a drudzy podchodzą do tego z dystansem i traktują je jako element życia codziennego, dlatego nie powinniśmy się dziwić, że każdy reaguje w inny sposób. Doświadczenia życiowe mogą nas podbudować i nieodwracalnie zmienić nasz charakter lub postrzeganie świata.