"Cierpienia młodego Wertera" - charakterystyka bohatera oraz zmiany jego sposobu widzenia świata.

Na podstawie analizy listów z 21 czerwca 1771r. i 12 grudnia 1772r. oraz całości lektury "Cierpień młodego Wertera" scharakteryzuj głównego bohatera, wskazując przyczyny zmiany jego sposobu widzenia świata. Zwróć uwagę na związek mi

Na podstawie analizy listów z 21 czerwca 1771r. i 12 grudnia 1772r. oraz całości lektury "Cierpień młodego Wertera" scharakteryzuj głównego bohatera, wskazując przyczyny zmiany jego sposobu widzenia świata. Zwróć uwagę na związek miUtwór Johana Wolfganga Goethego "Cierpienia młodego Wertera" jest powieścią epistolarną. Przedstawienie tylko jednego punktu widzenia powoduje, że czytelnik odbiera obraz świata zmodyfikowany przez zmysły i emocje Wertera. Jak bardzo odczucia bohatera wpływają na obraz rzeczywistości pokazuj dwa, niezwykle kontrastowe listy- z 21 czerwca 1771r. i 12 grudnia 1772r., które opisują tą rzeczywistość, ale silnie zniekształconą przez stan ducha Wertera.
W liście 21 czerwca główny bohater opisuje Wahlheim, przyrodę i codzienne czynności. Jest ono "tak blisko nieba", bo bycie z Lottą jest dla Wertera niebem. Szczęściem dla niego jest to, że może przebywać z ukochaną i to daje mu radość z życia, powoduje, ze w najmniejszym aspekcie życia odnajduje "patriarchalne uczucia". Werter zachwyca się naturą, jest ona wielka, nieujarzmiona, wszechobecna, ale przychylna człowiekowi, staje się ona odbiciem Boga i rzeczywistości metafizycznej na ziemi. Dla Wertera sposobem nażycie jest porozumienie się z naturą, niemal powrót na jej łono. W tym liście Werter idealizuje jej obraz. Ponadto natura pobudza w bohaterze proste, radosne odczucia, pozwala cieszyć się z małych, codziennych rzeczy, taki stan ducha spowodowany jest uczuciami Wertera do Lotty. Werter czytając literaturę odnajduje swoje wzorce, ceni on tradycje, odrzuca natomiast sztuczność. Przeżywa emocje i uczucia bohaterów swoich lektur, jednak jest to chwilowe, niekonsekwentne odczuwanie. Radością dla Wertera jest proste odczuwanie zadowolenia, odnajdywanie go w zwykłych czynnościach. Jeśli człowiek ma szczęście w sobie, to może je znaleźć wszędzie.
Sytuacja przedstawiona w grudniowym liście diametralnie odwrotna, adekwatna do zmienionych uczuć Wertera. Szczęśliwy Werter opisywał idylliczny obraz natury, natomiast gdy jest nieszczęśliwy, opisuje straszliwość natury, jej obraz całkowicie inny, okazuje się wszechpotężną siłą, która niszczy wszystko na swojej drodze. Werter pisze bardzo ekspresyjnie, używa wielu wykrzyknień, zdań wykrzyknikowych, pytań retorycznych. Bohater opisuje straszne widowisko, ale nie ma na myśli nocnej burzy , która prezentuje przecież niszczącą siłę natury. Werter stojąc nad przepaścią, myśli o tym, że życie nie ma kompletnego sensu, bo i tak kończy się śmiercią i analogicznie cały świat nie ma sensu, bo dąży do samozagłady. Werter patrząc na miejsce swojego szczęścia doznaje jeszcze większego przygnębienia. Targają nim tak silne uczucia, że sam porównuje się do człowieka opętanego.
Werter pomiędzy tymi dwoma listami przechodzi głęboko przemianę, przechodząc z jednej skrajności w drugą. Przyczyną tego nie jest jedynie niespełniona miłość do zamężnej Lotty, Werter zrozumiał, że świat jest tylko więzieniem, gdzie zawsze zwycięża zło. Bohater mimo swoich zalet i wykształcenia nie ma żadnych możliwości, ogranicza go jego niska pozycja społeczna oraz instytucjonalna. Życie prowadzi tylko do śmierci, wszystko to, co było piękne w pierwszej części, w drugiej zostaje zanegowane, a nawet staje się przyczyną obecnych nieszczęść. Wszystkie znaki przepowiadają nadchodzącą śmierć. Werter w drugim liście pisze o śmierci, bo jest ona jedyną drogą ucieczki od zmanierowanego świata, ograniczonego społecznymi konwenansami. Werter od początku czuje się indywidualista a, z tego powodu pogardza innymi, ale z upływem czasu czuje się coraz bardziej nierozumiany i ulega alienacji. W rzeczywistości jest niepowtarzalną osobowością, ma refleksyjną naturę, bardzo silnie wszystko przeżywa ma głęboką uczuciowość, dlatego jest bliski egzaltacji. Werter ma poczucie wyższości i indywidualności, dlatego w końcu się wyobcowuje. Obraz świata widzi przez pryzmat swoich emocji, stan jego uczuć odzwierciedlają lektury Wertera, na początku czyta Homera, ale porzuca go dla pieśni Osjana. Ostatnią książką jaką czyta jest tragedia "Emilia Galotti", która obrazuje mroczne myśli Wertera.
Indywidualizm i uczuciowość Wertera spowodowała, że coraz częściej myślał o samobójstwie. Jest on bohaterem, który nie może znaleźć szczęścia, mimo, że go usilnie szuka, dotyka go ból istnienia- Weltshmeltz. Bohater Goethego wprowadza do literatury bohatera werterycznego- melancholijnego, szczerego, czego dowodem są jego łzy. Moda na Wertera zapanowała w całej Europie, gdzie młodzi ludzie ubierali się w niebieski frak i żółtą kamizelkę, a nieszczęśliwie zakochani przystawiali sobie do skroni pistolet.