Chłopak i dziewczyna - różne oblicza przyjaźni.

Kochana....
Na wstępie mojego listu chciałabym Cię serdecznie pozdrowić i zapytać co u Ciebie? U mnie wszystko w porządku. Przeprasza, że tak długo się nie odzywałam, ale musisz zrozumieć, że naprawdę brakuje mi czasu. Dopiero dzisiaj znalazłam go trochę i postanowiłam napisać.
Intryguje mnie ostatnio jeden temat, a mianowicie temat przyjaźni. Różne jej oblicza.
Moim zdaniem przyjaźń to wzajemne zaufanie, radość przebywania z drugą osobą, pewnego rodzaju bliskość. Chyba każdy chciałby mieć taką osobę do której mógłby zwrócić się z każdym problemem bez względu na miejsce i czas. Brak takiej osoby negatywnie wpływa na nasze samopoczucie, gdyż każdy czasem ma ochotę się wygadać, usłyszeć słowo pocieszenia, dobrą radę.
Istnieje jednak przyjaźń, która trwa tylko przez wiek szkolny. Dobrym przykładem na to jest znajomość Ani i Diany z powieści 'Ania z Zielonego Wzgórza'. Dziewczynki spędzały ze sobą mnóstwo czasu, chodziły razem do szkoły, lecz miały inne marzenia, cele. Przyjaźń łączyła je przez lata szkolne, a w wieku dorosłym wszystko się rozluźniło.
Wydaje mi się, że przyjaźń chłopców i dziewczynek wygląda inaczej. Męska przyjaźń kojarzy się nie tylko ze wspólnymi zainteresowaniami, znajomościami, ale i wspólnymi wrogami. Chłopcy często łączą się w grupy i dobrze to widać na przykładzie książki 'Chłopcy z Placu Broni'.
A co myślisz o przyjaźni damsko - męskiej? Czy taka istnieje? Moim zdaniem przyjaźń pomiędzy kobietą, a mężczyzną w większości przypadków kończy się miłością. W gorszych przypadkach kończy się całkowicie, ponieważ jedna ze stron liczy na coś więcej. Przykłady na to, że przyjaźń damsko - męska zmierza ku miłości widać w literaturze. Jednym z nich może być znajomość Stasia i Nel w książce 'W pustyni i w puszczy'. Ich przyjaźń narodziła się z tego, że ich rodziny pracowały razem, więc Staś i Nel spędzali ze sobą sporo czasu. Gdy zostali porwani niejednokrotnie wykazywali się odwagą i dbali o siebie. W rezultacie w przyszłości wzięli ślub.
Następnym przykładem może być znajomość Ani i Gilberta z książki 'Ania z Zielonego Wzgórza'. Na początku młody chłopak był rywalem Ani w szkole. Potem stali się przyjaciółmi, po czym zdali sobie sprawę, że to coś więcej niż przyjaźń.
Nie wiem jak Ty, ale ja nie wyobrażam sobie, żeby w moim życiu nie było kogoś takiego z kim mogłabym dzielić swoje smutki i radości. Jak to ktoś kiedyś ładnie powiedział: 'Troski dzielone na dwie osoby wydają się lżejsze, a radość, którą się z kimś dzielimy jest podwójna'. I ja zgadzam się z tym w 100%.
Na tym będę kończyła mój list. Pozdrów całą rodzinę i odezwij się szybko.
Paula