„Człowiek jest najpotężniejszą siłą i najsłabszą jednostką” na podstawie stasimona I z „Antygony".

Człowiek jest jedyną istotą wyróżniającą się najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego. Jako jedyny posiada kulturę i jest zdolny do jej tworzenia. Kultura oznacza całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości. Pieśń chóru – stasimon pierwszy – w dramacie pt. „Antygona” Sofoklesa opiewa we wspaniałych słowach potęgę i zmyślność człowieka, jego zręczność i wynalazki. Chór dodaje jednak, że z drugiej strony człowiek nie jest wolny od słabości i pozostaje bezradny wobec wyroków losu. Na podstawie stasimon pierwszego możemy postawić tezę, że człowiek jest najpotężniejszą siłą i jednocześnie najsłabszą jednostką.

Potwierdzeniem tezy o sile człowieka są osiągnięcia naszej kultury. Człowiek, jako jedyny, posiada rozum. Jest to jego wielka potęga pozwalająca mu zwyciężyć w najtrudniejszych sytuacjach. Dzięki rozumowi człowiek odkrywa nowe zjawiska i konstruuje wynalazki. Istota ludzka opanowała przestworza. Już w starożytności lataliśmy – Dedal wynalazł skrzydła, obecnie rozwój technicznej myśli powoduje, że coraz nowocześniej budujemy i szybciej podróżujemy środkami lokomocji np. samolotami, sterowcami, pociągami, statkami, samochodami, autobusami, a nawet latamy w kosmos i „chodzimy” po innych planetach. Udomowienie ( „zniewolenie” ) zwierząt i uprawa roślin pozwalają nam jeść urozmaicone pożywienie – mięsa, np. wołowinę, cielęcinę, wieprzowinę, rośliny, np.ziemniaki, buraki, fasolkę, pić soki owocowe, np. sok wiśniowy, jabłkowy, winogronowy. Ludzie, w przeciwieństwie do zwierząt, budują domy, w których jest ogrzewanie, nie muszą „uciekać” przed mrozem do innych krajów i zapadać w sen zimowy, by pzeżyć. Człowiek mimo wynalezienia wielu rzeczy umożliwiających mu wygodne życie (komputery, pralki, lodówki, telewizory) potrafi bez nich się obejść, jeśli znajdzie się w trudnych warunkach. Zdolności przystosowawcze zawdzięcza umiejętności logicznego myślenia. Przykładem literackim siły rozumu człowieka jest bohater książki Daniela Defoe pt. „Robinson Crusoe”, którego statek rozbił się o skały. Bohater powieści, jako jedyny przeżył, stając się rozbitkiem na bezludnej wyspie, tocząc zwycięską walkę o przetrwanie. Za pomocą wynalazków ludzkość może porozumiewać się szybciej niż jakakolwiek istota. Człowiek wynalazł mowę, a dzięki rozumowi „myśl zyskała skrzydła”. Przez telefony słowo przez nas powiedziane wędruje na drugi koniec świata w zaledwie kilka sekund. Człowiek porafi pokonać własne słabości i lęki, służyć pomocą i radą. Umie się zdobyć na poświęcenie w imię słusznej sprawy.

Powyższe argumenty świadczą o potędze człowieka, w której głównym orężem jest rozum i zdolność myślenia. Ma on jednak nie tylko same zalety. Posiada też ułomności, które czynią z niego z drugiej strony bardzo słabą jednostkę. Emocje osłabiają myślenie i popychają człowieka do złych czynów. Wolność człowieka sprawia, że sam wybiera on sobie kierunek, w którym potoczy się jego życie. Nieraz zdarza się jednak niektórym osobom, że wybiorą złą drogę. Mogą wtedy kraść, a nawet zabić drugiego człowieka. Słabą stroną człowieka jest omylność, która leży w jego naturze. Największą słabością jest jednak bezsilność istoty ludzkiej wobec choroby i śmierci. Medycyna, dzięki człowiekowi i rozwojowi techniki bardzo się rozwinęła na przestrzeni wieków, ale mimo leków łagodzących bóle i cierpienia jesteśmy bezradni w obliczu nieuleczalnej choroby. Wszyscy jesteśmy śmiertelni.

Przytoczone przeze mnie argumenty dowodzą, że potęgę człowieka równoważą jego słabości. Rozum pozwala ludziom rozwijać się i wykorzystać przyrodę i siły natury do swoich potrzeb i wygód. Człowiek nie jest jednak jednostką doskonałą. Największą naszą słabością jest bezsilność wobec choroby, cierpienia i śmierci.