Najbardziej zainteresował mnie słynny rycerz i dyplomata Zawisza Czarny, który pochodził Garbowa. Tytułował się herbem Sulimia, który składał się z dwóch charakterystycznych elementów: w górnym polu znajdowała się połowa czarnego orła, oraz figury heraldyczne zwane kamieniami położone były w dolnym polu. Jego przydomek „Czarny” przypisuję się jego czarnym włosom. Pochodził z dość bogatej rodziny, jego rodzicami byli Dorota i Mikołaj z Garbowa. Miał dwóch braci Jan i Piotra.
Spodobało mi się w nim to, że był człowiekiem zacnym, szlachetny, honorowym i niezwykle uprzejmym. Posiadał opinię niezwyciężonego, którą zdobył na licznych turniejach, na wyprawach przeciw Turkom, w walkach z Krzyżakami. We wszystkich wyprawach i wojnach okazywał się dzielnym, znakomitym, niezwykle zaprawionym w boju i niepokonanym rycerzem. Słynął z odwagi, wielkiego czynu siły, męstwa, honoru, nikt nie mógł mu dorównać. Biegle posługiwał się najprzeróżniejszą bronią: mieczem, toporem, buzdyganem oraz potrafił doskonale strzelać z łuku. Waleczny bojownik, wzór cnót. Jego imię znano i wychwalano na całym świecie. Postępował zgodnie z kodeksem rycerskim, bronił kraju, pomagał biednym, był wierny swojemu władcy. Uznawany za świetnego dyplomatę króla Jagiełły. Przez sprawowany urząd mógł podróżować po dworach europejskich i poznawać nowe kultury. Władysław Jagiełło bardzo go cenił i obdarował go licznymi dobrami. Bohater bitwy pod Grunwaldem, to on w najkrytyczniejszym momencie bitwy uratował królewski sztandar. Jest obliczem prawdziwego patrioty, który poświęcił się ojczyźnie.
Pamięć o Zawiszy Czarnym jest żywa do dziś, uważany jest za wzór rycerskości, prawości i szlachetności. Popularne już w XVI w. powiedzenie „Polegaj jak na Zawiszy” przetrwało do dzisiejszych czasów, co jest potwierdzeniem wobec Zawiszy Czarnego, przekazywanego przez kolejne pokolenia.