"Wesele" S. Wyspiańskiego jako dramat społeczny.

Uzasadnij, że "Wesele" S. Wyspiańskiego można nazwać dramatem społecznym.

Ślub Lucjana Rydla – młodopolskiego poety z chłopką – Jadwigą Mikołajczykówną odbył się w 1900r. w Bronowicach pod Krakowem. Małżeństwa inteligencko - chłopskie były mo0dne w dobie Młodej Polski, gdyż modny był prąd tzw. ludomanii, w myśl którego takie śluby odbywały się. W 1890r. pierwszy, ożenił się z chłopką, starszą siostrą Jadwigi – Hanusią – malarz Włodzimierz Tetmajer, w domu którego wesele Rydlów miało miejsce. Dramat „Wesele” oparty na kanwie autentycznego wesela powstał w 1901r., w nim Wyspiański zawarł m.in. ocenę warstw społecznych. W Bronowickiej izbie zebrali się przedstawiciele miast i wsi. Dziennikarz – Rudolf Starzewski, Poeta – H. P. Tetmajer, Gospodarz – W. Tetmajer, Pan Młody – Lucjan Rydel, p. Radczyni – ciotka Rydla i druhny. Przedstawiciele wsi: Czepiec – wójt gminny, Klimina – gospodyni wiejska, Panna Młoda i jej siostry Hanusia oraz Marysia, ojciec Panny Młodej, Jasiek, Dziad, drużbowie.
Wyspiański poddaje w swoim dramacie ocenie obie warstwy społeczne, wydobywając z ich dusz to, co prawdziwe. Stawia te warstwy przed możliwością wspólnego czynu zbrojnego. Okazuje się, że w tej osobliwej chwili wielkiej szansy, kiedy Wernyhora przywozi „złoty róg”, inteligencja zawiodła, a chłopi także nie dorośli do tego zadania. Oceńmy przedstawicieli poszczególnych warstw. Pan Młody łatwo ulega nastrojom, prezentuje gadulstwo, ludomanię, pozór. Przeżywa rozterki duchowe, czego wyrazem jest zjawa Hetmana – Ksawerego Branickiego – zdrajcy narodowego. To pojawienie każe się zastanowić Panu Młodemu, czy w głębi duszy nie tkwi u niego poczucie wyższości społeczne – wobec żony – chłopki? Poeta – choć tęskni za potęgą, opiewa w wierszach dekadentyzm, a dekadent do czynu nie jest zdolny. Dziennikarz – nie jest pewien swoich poglądów. Wyraża on lojalizm wobec zaborcy i pogardę dla ludu, czego wyrazem jest rozmowa z Czepcem.
Jedynym szczerym w swoich zamierzeniach jest Gospodarz, ale i on w decydującej chwili zawodzi. Ocena chłopów nie jest dobra. Czepiec – prezentuje wartości ludu, jego energię i moc. Jednak, w chwili decydującej pije wódkę. Jest kłótliwy, prymitywny i na pewno niezdolny do podjęcia samodzielnej decyzji. Dziad z zachowaną w pamięci rzezią galicyjską z 1846r. jest symbolem chłopskiej niechęci i obawy, która nigdy nie doprowadzi do zgody. Jaśko – jest symbolem niedojrzałości chłopskiej do zrywu, do walki. Widać tu postawę odwiecznego przywiązania chłopów do własności prywatnej, czapka z pawich piór ma dlań większą wartość, aniżeli złoty róg.
Społeczeństwo polskie otrzymuje marną notę: słaba psychicznie inteligencja i niedojrzali, bezradni chłopi z powodu braku dowódcy, choć sami rwą się do boju. I jedni i drudzy zdolni są tylko do pogrążania się w magicznym, uśpionym chocholim tańcu.