Stanisław Wokulski charakterystyka

Stanisław Wokulski to główny bohater powieści Bolesława Prusa pt. „Lalka”. Był czterdziestopięcioletnim mężczyzną, którego biografia imponuje ilością wspaniałych czynów i wielkich dokonań. Jego osobowość nie odstaje od życiorysu pod względem barwności i bogactwa. Sprawia to, iż przez wielu uważany jest za najciekawszą polską postać literacką. Bardzo trudno jednoznacznie ocenić go jako człowieka, ponieważ jest pełen sprzeczności, co sprawia, że każdy może mieć o nim inne zdanie. W swojej pracy postaram się dokonać charakterystyki tego bohatera, która powinna pomóc określić jaką osobą tak naprawdę był Stanisław Wokulski.

Wywodził się z rodziny Szackiej, co jednak nie miało wpływu na jego status społeczny. Już od młodości musiał pracować w sklepie u Hopfera. Jako młody subiekt zamarzył o zdobyciu wykształcenia, co było niemal nieosiągalne dla ludzi w jego położeniu. Dzięki własnemu uporowi i zawziętości oraz pomocy ze strony studentów czy inny życzliwych mu ludzi spełnił swoje marzenie. Jednak nie w głowie mu było aby spocząć na laurach. Po ukończeniu studiów bohatersko zdecydował wziąć udział w powstaniu, za co został skazany na wygnanie. Tam poznawszy wielkich naukowców zapragnął poświęcić się nauce. Po powrocie do kraju sytuacja zmusiła go do typowego małżeństwa z rozsądku, co jednak ostatecznie pozwoliło mu uzyskać niezależność finansową. Dobre kontakty, a także przedsiębiorczość i zaradność w krótkim czasie pozwoliły mu potroić majątek. Gdy zaspokoił swe dążenia, życiem jego zawładnęło obsesyjne uczucie do Izabeli Łęckiej. Temu uczuciu poświęcił całą energię. Właściwie wszystko robił tylko po to, aby jej zaimponować i móc ją zdobyć.

Wokulski był wysokim, przystojnym mężczyzną, który miał powodzenie u kobiet. Posiadał „szlachetną fizjognomię”. Ubierał się modnie i stosownie. Potrafił rozmawiać w towarzystwie, nawet z osobami wywodzącymi się z arystokracji. W ogóle miał łatwość w przekonywaniu ludzi do różnych interesów czy idei. Jednak o wiele ciekawiej przedstawia się jego osobowość. Stanisław był człowiekiem, który łączył w sobie dwie epoki: romantyzm i pozytywizm. Sprawiało to, iż często trudno mu było zdecydować między dążeniem do ulepszania świata a idealizowaną przeze siebie miłością. Na jego duszę romantyka duży wpływ miały książki jakie czytał w młodości. Co ciekawe często wyrzucał sobie tę stronę swej osobowości, jednakże ostatecznie to ona w nim zwyciężyła. Wokulski był człowiekiem spokojnym, opanowanym, lecz przy tym energicznym, pracowitym i czasami postępującym w sposób nieoczekiwany. Zdecydowanie możemy nazwać go idealistą miłości, chociaż i na tym polu zarysowują się pewne sprzeczności. Wokulski kocha jak romantyk, jednak konsekwentnie i racjonalnie rozstawia „sidła” wokół Izabeli. Jeżeli chodzi o umysłowość Stanisława to na pewno cechowała go inteligencja, pomysłowość, niezwykła zdolność do nauki oraz bardzo duża ambicja (dowodem na to może być jego nauka angielskiego). Jest to człowiek czyny, który na dodatek potrafi działać na kilku polach naraz, co czyni z niego wspaniałego przedsiębiorcę.

Ciekawy jest również stosunek innych postaci do Wokulskiego. Poza Rzeckim, który naturalnie darzy swojego przyjaciela ogromnym szacunkiem, niemal wszystkie osoby bliżej znające Stanisława wypowiadają się o nim pozytywnie. Wyjątkiem jest tu jedynie Izabela, ponieważ początkowo uważała Wokulskiego za gbura i wręcz się go bała. Jedynie kupcy, a więc jego konkurenci, atakowali Stanisława, zresztą w dość prymitywny sposób.

Podsumowując Wokulski jawi nam się niemal w całości jako postać pozytywna. Jest człowiekiem sukcesu, pomimo swojego bogactwa nie wywyższa się i nie obnosi się z nim, a także pomaga każdemu potrzebującemu. Jedyna porażkę ponosi na polu miłości, co sprawia, iż niektórzy mogą w nim widzieć zaślepionego głupca, który jedynie dzięki szczęściu dorobił się sporego majątku. Niestety nie wiemy jak kończą się losy bohatera „Lalki”, gdyż powieść ma kompozycję otwartą. Jednak Wokulskiego należy podziwiać za jego ciężką pracę, uczciwość, patriotyzm i dobre serce.