Mitologia nordycka - streszczenie Mitu o stworzeniu świata.

Odyn jest najstarszym i najpotężniejszym skandynawskim bogiem. Był stworzycielem świata nieba i ziemi, a także człowieka. Jednak Odyn nie był pierwszy na świecie. Na początku nie było ziemi ani morza.

Pewnego razu lód, który zaczął się topić przyznał kształt olbrzyma. Olbrzym nazywał się Ymir. Kiedy Ymir wpadł w sen zaczął się pocić i zrodził troje dzieci.

Dwoje z nich wyszło z podpachy, a jedno z nogi. Byli to potomkowie Ymira. Kiedy lód znów zaczął topnieć uformował krowę zwaną Audumlą. Mlego jej było pokarmem Ymira krowa żywiła się, liżąc bryle lodu. Z jednej z brył lizanych przez Audumlę, wyłoniły się najpierw włosy, potem głowa, a następnie cała postać. Nazywał on się Buri był to pierwszy człowiek. Burri miał syna imieniem Burr.

Odyn i jego bracia nie lubili Ymira i postanowili go zabić. Krew Ymira zatopiła wszystkie lodowe olbrzymy z wyjątkiem Bergelmira i jego żony. Z ciała Ymira bracia uczynili ziemie ze strzaskanych kości i zębów-skały i ocean, którym otoczyli całą ziemię. Czaszkę olbrzyma bracia umieścili na niebie. Ogniowe iskry pochodzące z Muspellheimu cisnęli wysoko na niebo, gdzie utworzyły one słońce, księżyc oraz gwiazdy. Z mózgu Ymira zas utworzyli chmury.

Przechadzając się nad brzegiem wielkiego morza, Odyn i jego bracia natknęli się na dwie kłody drewna. Odyn dał im oddech i życie, Wili umysł i uczucia z kolei We-słuch i wzrok. W taki sposób została stworzona pierwsza para ludzi: imieniem Ask i kobieta imieniem Embla, którzy mieszkali w Mitgardzie. Stali się oni przodkami wszystkich ludzi.